Florence

5 – 12 augustus 2023

Onze vakantie in Bosnië eindigt dus in Italië. Wat een verrassing. En nu?

Terwijl de kilometers voorbij schieten en de avond nadert, zoeken we driftig naar een leuke camping. Onder Venetië? Bij het Gardameer? Een ander meer? We zoeken ons suf, bellen twee campings van vorig jaar, vol. Maar dan is het raak, op internet vinden we een op het oog prima camping die nog plek heeft. Nadeel: hij zit vlakbij Florence, drie uur rijden naar het zuiden. Voordeel: hij zit vlakbij Florence. Want daar wilde Wende vorig jaar graag naartoe, om de Ponte Vecchio te zien, en dat lukte toen niet. Laten we dat maar doen dan. De koers gaat zuidwaarts, we steken de Povlakte over en arriveren in het donker, rond half tien uur, op camping Mugello Verde, genoemd naar een naburig racecircuit. Na inchecken slingeren we omhoog de helling op, want we staan weer op de bovenste rij. Eind goed al goed.

Kroatië (slot)

2 - 5 augustus 2023

Voor Christel en mij is het niet de eerste keer dat we in Hrvatska zijn, Kroatië dus. En in zekere zin voor Wende ook niet, want zij reisde toen, elf jaar geleden, in de buik mee.

Kroatie

 28 juli – 2 augustus 2023

Onze eerste camping in Kroatië, Camp Lavanda ofwel Camping Lavendel, is een steile terrassencamping aan zee. Vanaf ons plekje op de bovenste rij kijken we uit over de Middellandse Zee en buureiland Korculo rechts van ons. Even wennen, al die blauwheid.

Mostar

27 – 28 juli 2023

Onze volgende bestemming wordt Mostar. Deze stad dankt zijn naam en faam aan zijn fraaie middeleeuwse brug, de Stari Most (Oude Brug). Die niet echt middeleeuws is, maar daarover later.

Het zonnetje schijnt en het wordt weer zinderend heet. We pakken ons boeltje in en geven de Vlamingen - die  geen eigen vervoer hebben – een lift naar Foca vanwaar zij een bus oostwaarts pakken. Mostar is de andere kant op, een rit van zo’n drie uur grotendeels door het Sutjeska National Park met weidse vistas over het berglandschap. In een voorstadje van Mostar, Blaganj genaamd, zit een camping die iedereen aanraadt; wanneer we arriveren begrijpen we meteen waarom; want in een land dat uitblinkt in gastvrijheid slaat Camp Blaganj alles. Bij inchecken krijgen we allereerst een fles zelfgemaakte witte wijn cadeau, gevolgd door een welkomstdrankje, een schaal meloen én een stuk taart. Ongelooflijk!

Tara

25 – 27 juli 2023

De weg naar het zuiden is zoals alle wegen in dit land: smal, slingerend en schilderachtig. Voortdurend volg je bergstromen die diepe kloven hebben uitgesleten in het beboste gebergte. In heel Bosnië zul je maar één snelweg vinden.

Het land oogt leeg en ongerept. Hoewel het een kwart groter is dan Nederland wonen er slechts 3,5 miljoen mensen dus de bevolkingsdichtheid is…eh…dun. Wanneer we onderweg opmerken dat we echt ‘in the middle of nowhere’ zijn, vindt Wende dat nog te zwakjes uitgedrukt – heel Bosnië is volgens haar simpelweg ‘nowhere’. En het zuidoostelijke deel richting Montenegro oogt helemaal verlaten. Hier bevindt zich het Sutjeska National Park, een berggebied met de hoogste piek van Bosnië (de Maglic, 2386 meter), de wildste rivier (de Tara) en een van de laatste oerbossen van Europa, waar beren en gemzen leven. 

Sarajevo

23 - 25 juli 2023

Belegeringen lijken iets uit een ver verleden. Met je leger een stad omsingelen en wachten tot de uitgehongerde bewoners zich overgeven, dat is iets uit de barbaarse middeleeuwen, toch?! In Sarajevo weten ze beter.

Vrbas

19 – 22 juli 2023

Donderdag, drie uur ‘s middags. Na een ouderwetse autorij-marathon liggen we eindelijk te dobberen in de rivier de Sava. Ofwel we zijn in Bosnië.