20-23 oktober 2021
Acht uur ’s ochtends, op het balkonnetje van kamer 4006. Onze room with seaview betaalt zich uit. Voorbij de hoteltuin en de palmbomen strekt zich een blauw panorama van water en lucht uit zover het oog reikt. Een mooie zonnige dag lonkt.
16 – 20 oktober 2021
Een eiland ... ver weg ... met gedoe tussen Grieken en Turken… Nee, veel weten we nog niet over Cyprus wanneer we zaterdagochtend in Eindhoven op het vliegtuig stappen naar het verst verwijderde stukje Europese Unie dat je kunt bedenken.
Een dagje Brussel. Dat betekent een rondje Grote Markt, Manneken Pis en de statige Koningswijk met zijn hobbelige keien en verrassende uitkijkjes over de binnenstad. Maar Brussel is meer.
Voor mij heeft Brussel een speciale betekenis. Ik heb hier een jaar gewerkt in het Europese Parlement, in 1999/2000, en woonde er toen door de week. Daarom is een bezoek aan Brussel voor mij niet compleet zonder ook naar de Europese wijk te gaan, naar het Europese Parlement en de buurt daar omheen waar ik veel tijd doorbracht. Ook nu dus. Twintig jaar later blijkt er wel één en ander veranderd. Het parlementsgebouw is natuurlijk nog steeds dezelfde kolos van glas en staal, maar de toegang, destijds een bouwput waar je over planken moest manoeuvreren, is nu een gesoigneerd plein waar mensen foto’s staan te maken en de plaatselijke jeugd aan het skateboarden is. Kijkend naar de enorme spiegelende façade is het onmogelijk mijn kantoortje te vinden, maar dat kon ik toen ook al niet.
 |
| In 2000 voor het parlement |
Vrijheid is: een camper. Ik kan niet anders zeggen, zo hier op een gratis plek aan het riviertje, nou ja, het beekje de Masblette dat eindeloos voorbij keuvelt. Net teruggekeerd van een mooie wandeling en nu luie stoel, koud biertje en opgeladen laptop onder handbereik.
Over de Ardennen hebben we het dan. Omdat Christel weer aan het werk moest, maar ik nog een weekje vrij was, besloot ik zelf een paar dagen met de camper op stap te gaan. En omdat je in een paar dagen niet ver komt, werd het dus België. Heel graag wilde ik eens een bezoekje brengen aan Waterloo en dus reed ik dinsdag die kant op met onze Ducato rammelbak. Onderweg werd ik nog gegeseld door stortbuien, maar toen ik aankwam begon de zon te schijnen, wat kan het weer toch cliché doen soms.
3
augustus 2021
Het is zover, na 33 jaar ben ik terug in Boedapest. Destijds arriveerde ik per fiets, na een prachtige tocht door Europa (zie HIER), nu natuurlijk per camper. De tijden zijn veranderd. Voor mij, maar ook voor Boedapest.
Niks IJzeren Gordijn en communisme meer. Hongarije is een kapitalistische democratie en doet mee aan de grote Europese droom, als lidstaat van de Europese Unie. Al is het een zorgenkindje, met die rechts-extremistische Orban en zijn repressieve politiek. Maar je kunt Hongarije gewoon binnenrijden zonder visum, overal pinnen, Engels praten met de inwoners (vooral jongeren), shoppen en lekker op terrasjes zitten. In 1988 was dat er allemaal nog niet bij, kan ik je verzekeren.
30 juli – 5 augustus 2021
Tot
een eeuw geleden vormden Oostenrijk en Hongarije één staat, de
Oostenrijk-Hongaarse dubbelmonarchie. Nu moet je een grens over naar Hongarije.
Wij passeren hem in Hegyeshalom. Grappig trouwens dat Hongarije je verwelkomt met 'shalom'. Maar dat terzijde.
28 – 30 juli 2021
“Wenen? Om te huilen!”
Wende Cools
Er is een hoop geschiedenis geschreven in Wenen. Aan die lijst van historische gebeurtenissen kan vanaf nu ook de glorieuze intocht van Wende, Christel en Arthur uit Utrecht worden bijgeschreven.
Een heroïsche prestatie, voorwaar. Het vereist namelijk 14 kilometer fietsen vanaf de camping in Klosterneuburg. Weliswaar via fietspaden en over terrein – langs de Donau – zo plat als een schnitzel, maar wel in verzengende hitte, tegen de dertig graden aan. Maar Cools & co geven geen krimp. Een kilometerslang grindpad langs de rivier, een ijzeren brug, betonnen pijlers vol graffiti, cruiseschepen als de Maxima 1, tenslotte de drukke straten van Wenen en eindigen bij een schaduwrijk bankje in de Volksgarten, het voortuintje van wat ooit – toen Oostenrijk nog iets voorstelde – de keizerlijke residentie was, te weten de Hofburg.
22 – 28 juli 2021
In Lofer dus. Een lief dorpje niet ver van Salzburg. Kerkje, hoofdstraatje, mooie huizen met houten balkons vol rode geraniums. Plus een skilift naar een bescheiden skigebiedje - de Loferer Alm - waar ’s zomers veel gewandeld wordt. Ein toller Sommer in Östereich’s schönste Wanderalm! belooft het plaatselijke toeristenbureau.
17 - 22 juli 2021
De afgelopen jaren zijn we een paar keer door Oostenrijk gereden. En elke keer dachten we: zum Teufel, wat is het hier mooi! En wat zijn de mensen nett! Dus dachten we dit jaar, laten we een keer wat langer blijven.
Een plan hadden we niet, maar toeval wilde dat we vlak voor vertrek hoorden dat een vriendin van ons ‘ergens’ in Oostenrijk zat. Dus lag het voor de hand: we gaan naar ‘ergens’. We vertrokken op zaterdagmiddag en brachten de nacht door in Mühlheim, op een camperplek vlakbij de Rühr - die nog vervaarlijk hoog stond, merkten we. Het was namelijk het weekend na die beruchte week van hevige regenval en overstromingen in Limburg (en België en Duitsland).
3
– 7 juni 2021
Beweerd wordt dat het de mooiste fietsroute van Nederland is: de LF1 ofwel de Noordzeeroute. Van Den Helder tot Vlissingen, eindeloos slingeren langs zee, duinen en badplaatsjes, bijna 300 kilometer in totaal. Dat leek Frieswijk en d'n Helder - Wim voor vrienden - wel wat voor hun jaarlijkse fietstocht.
1 - 5 mei 2021
Kijken, kijken, niet komen… Ook deze meivakantie konden we niet naar het buitenland vanwege de coronamaatregelen, maar naar het buitenland kijken mocht natuurlijk wel. En dus gingen we naar het drielandenpunt.