Haifa

4 mei 2018

Haifa is de belangrijkste havenstad van Israël. Voor de meeste joden die tussen 1920-1950 terugkeerden naar het beloofde land was Haifa het eerste wat ze zagen. En inderdaad, dat beloofde wat... Haifa is namelijk een fraai, pittoresk plaatsje.

De stad, met zo’n 270.000 inwoners, ligt tegen een heuvel aan, Mount Carmel van 546 meter hoogte. Vanaf de top heb je een weids uitzicht over stad, baai en Middellandse Zee. Uitgestrekt langs de helling liggen de prachtig groene Baha’i Gardens, maar díe moesten de immigranten van toen nog missen, want de tuinen zijn pas eind twintigste eeuw aangelegd.

Tegenwoordig vormen die tuinen de grootste attractie van Haifa. Perfect gemanicuurde gazonnetjes die in 19 terrassen de heuvel afdalen en met fonteinen, klassieke beelden en smeedijzeren hekken een merkwaardig classicistisch element vormen in het verder licht rommelige Mediterrane stadsbeeld. Honderd tuinmannen zijn er fulltime mee bezig. Zij geloven erin, in die tuinen. De Baha’i Gardens vormen namelijk het heiligdom voor de Baha’i, ofwel de aanhangers van een negentiende-eeuws geloof dat uitgaat van gelijkwaardigheid van alle religies, alle profeten en alle mensen, dus ook man en vrouw.

Grondlegger is een Perzische man die zich de ‘Bab’ noemde (de deur) en voorspelde dat er een vertegenwoordiger van God op aarde zou komen – waarna een van zijn volgelingen zichzelf uitriep tot die vertegenwoordiger en de naam ‘Baha’hula’ aannam, naar het Arabische woord ‘baha’ (glorie) waaraan de sekte vanaf dat moment zijn naam ontleende. Halverwege de tuinen vind je een met goud beklede koepelkerk, de Shrine of the Bab. Het is het mausoleum van die eerste Perzische ‘Bab’, die in 1850 als ketter is geëxecuteerd en wiens stoffelijk overschot later is overgebracht naar Haifa. Wereldwijd zijn er zo’n zeven miljoen aanhangers van het Baha’i geloof.

We werpen een blik op dit heiligdom vanaf het bordes, helemaal bovenaan. Verder komen we niet, je mag de tuinen namelijk niet in. Daarom zoeken we maar een speeltuintje in de buurt op, in het Gan Ha’Em park. Twee schommels, een door Amerikaanse joden geschonken carrousel (die dicht is) en een omvangrijk, kruip door sluip door klimrek met diverse glijbaantjes. Voor kinderen tot 0 tot 6, staat er bij de ingang, en inderdaad is Wende, die de 6 inmiddels nadert, er snel klaar mee. Te kinderachtig, vindt ze. Ze doet langer over haar ijsje.