Disneyland Parijs

7 - 11 mei 2024

Ken je die mop van die familie die naar Disneyland Parijs ging? Ze gingen niet. Haha! Of wacht: ze gingen tòch wel! Maar… anders.

Het plan was om met de camper te gaan, samen met mijn zus Leonie en haar kinderen Jildou en Riemer. Zij arriveerden een dag eerder vanuit Friesland en dan zouden we de volgende ochtend vertrekken in de oude, vertrouwde Duckato, weer van stal gehaald en helemaal geprepareerd voor een weekje weg. Alleen: toen startte de motor niet. Booster erbij, niets. ANWB erbij, niets. De beste man probeerde van alles, maar gaf het na twee uur gefrustreerd op en belde een sleepwagen. Die bracht de camper naar onze vaste garage waar ze aangaven “er wel een keertje naar te zullen kijken als ze tijd hadden”. Einde Disneyland Parijs, kortom.

Toch niet. Want er kwam een plan B uit de hoge hoed: waarom dan niet gewoon met onze eigen auto’s? En tentjes mee? Met vereende krachten zochten we alle kampeerspullen bij elkaar en regelden letterlijk last minute nog een dakkoffer die stiefneef Joram uit Vianen kwam brengen - eigenlijk onze eigen dakkoffer die Joram regelmatig van ons had geleend en we daarom net een week geleden definitief aan hem hadden gegeven met de famous last words: wij hebben hem toch nooit meer nodig… Ik zal nooit de grijns vergeten waarmee hij kwam aanrijden die dag.

En zo, gepropt in twee auto’s en een halve dag later dan gepland, vertrokken we toch nog richting Frankrijk. Pas om negen uur ‘s avonds reden we camping Jablines op die we hadden gereserveerd en het was al pikkedonker toen we alle tenten opzetten en inruimden, een grote pan spaghetti opwarmden en een fles wijn open trokken – dat alles zo’n beetje tegelijkertijd. Eind goed al goed.

Dus woensdag 8 mei liepen we gewoon zoals gepland in Disneyland rond. Ik was er ooit eerder geweest, lang geleden toen het park nog Euro Disneyland heette (zie HIER). (Gek genoeg verdween dat ‘euro’ uit de naam in precies hetzelfde jaar, 2002, dat de euro als munt werd ingevoerd - vond Disney het park dan tè opzichtig als geldklopperij klinken?) Tot mijn verrassing bleek heel veel nauwelijks veranderd te zijn - zij het dat er inmiddels een compleet nieuw park naast was gebouwd, het Walt Disney’s Studio’s Parc. 

Wij beperkten ons tot het oorspronkelijke park waar genoeg vertier - en wachtrijen - waren om de dag door te brengen. Omdat ik een hekel heb aan mensenmassa’s in het algemeen en wachtrijen in het bijzonder is een pretpark aan mij eigenlijk niet besteed, maar de anderen vermaakten zich uitstekend, dus gemiddeld gesproken was het een welbestede dag die tot de allerlaatste druppel - lees: de spectaculaire lichtshow met drones die om tien uur de boel afsloot - werd uitgemolken.

De volgende dag pakten we de boel weer in en reden naar de Ardennen, naar een camping die we twee jaar daarvoor hadden bezocht en toen goed was bevallen: camping Bertrix (zie HIER).

 Deze lag niet ver van Bouillon, tegen de Franse grens aan, in een mooi gebied waar we graag nog eens wilden wandelen. Dat deden we vrijdag, toevallig een heerlijk zonnige lentedag. Ons oog was gevallen op de zogeheten ‘Promenade de echelles’ ofwel ‘laddertjeswandeling’, zo genoemd naar de ijzeren ladders die je her en der tegenkomt om over rotspartijen te kunnen klimmen. 

De route is niet lang, maar gaat steil op en neer langs de Semois en is daardoor behoorlijk inspannend; je krijgt er echter prachtige uitzichten over dit fraaie stuk natuur voor terug. Als beloning trakteerden we onszelf die avond op een pizza in pizzeria La Vendetta in Bertrix.

Zaterdag reden we weer terug naar huis, met de bekende tussenstop in La Roche en Ardenne voor wat funshopping en een picknick op een grasveldje langs de Ourthe. Daarna moesten we snel door, want we wilden op tijd thuis zijn om te zien hoe Joost – Europapa! – Klein het Eurovisiesongfestival ging winnen. Maar onderweg hoorden we dat hij was gediskwalificeerd, wat een teleurstelling! Dus zoals deze week was begonnen met een sof zo eindigde hij ook met een sof - gelukkig zat er een hoop pret(park) tussenin!

Naschrift: wat de camper precies mankeerde is nooit duidelijk geworden. Uiteindelijk heeft de monteur de hele startonderbreker maar verwijderd en toen deed de motor het weer. Ik denk dat de Duckato gewoon geen zin had in Disneyland.