Herfst 1992

Huisje in Hamoir

Polen 1992

Met studievriend Peter met de auto naar de onderwereld van de westerse beschaving, te weten Auschwitz. Onder andere.

Vertrek

24 augustus 1992

De reis naar Polen begon op de dag dat ik mijn doctoraalscriptie inleverde. ’s Ochtends had ik nog in allerijl kopieën gemaakt en een exemplaar in de brievenbus van m’n scriptiebegeleider gestopt, zoals je dat deed in de oertijd vóór het internet. Daarna stapte ik in de auto. Wegwezen!

Bad Salzungen

24 - 26 augustus 1992  

Die eerste dag reden we naar Oost–Duitsland. Dat wil zeggen, een paar jaar daarvoor was de muur gevallen dus officieel hoorde de voormalige communistische heilstaat nu tot het nieuwe, herenigde Duitsland, maar qua look and feel was het nog steeds heel erg Oost. Hoopten wij.

Weimar en Buchenwald

26 augustus 1992

Vanuit Bad Salzungen is het anderhalf uur rijden naar Buchenwald. Het voormalige concentratiekamp ligt pal naast een van Duitslands beroemdste historische steden, een brandpunt van kunst, cultuur en beschaving: Weimar. Over die schrijnende tegenstelling straks meer.

Dresden

27 - 28 augustus 1992

Ooit gold Dresden als een van de mooiste steden van het Duitse Rijk, het ‘Florence aan de Elbe’. In de nacht van 13 op 14 februari 1945 kwam daar een einde aan met operatie Thunderclap. De geallieerden gooiden meer dan een half miljoen bommen op de ‘Altstad’ en alles lag in puin. Control, Alt, Delete.

Naar Polen

28 - 29 augustus 1992

Vandaag gingen we naar Polen, Nog dieper het licht onheilspellende gebied in achter het recent opengeknipte IJzeren Gordijn. Bij Görlitz staken we de grens over.

Auschwitz

29 augustus 1992

'Het Lager [het kamp] is het product van een met uiterste consequentie in praktijk gebrachte wereldbeschouwing; zolang die wereldbeschouwing bestaat, dreigen ons de consequenties. De geschiedenis van de vernietigingskampen behoort door ieder mens begrepen te worden als een sinister alarmsignaal."

Primo Levi, voorwoord 'Is dit een mens?'

Het is waarschijnlijk het bekendste symbool van de Holocaust: het sinistere poortgebouwtje van Auschwitz. Meer dan een miljoen gedoemde zielen gingen die poort door en kwamen niet meer terug.

Poort van Auschwitz-Birkenau

Krakau

29 - 31 augustus 1992

De dag na Auschwitz was het zondag. We bleven een dagje op een camping aan een riviertje, in Myslenice.

Praag

1 - 4 september 1992

Ook Praag kende een voormalig concentratiekamp, het zogenaamde ‘modelkamp’  Theresienstadt, maar dat was niet waar we voor kwamen. We hadden genoeg ellende gezien. Het was tijd voor kunst en cultuur nu.

Portugal 1992

29 april – 22 mei 1992

In het voorjaar van 1992 worstelde ik met mijn afstudeerscriptie en - daardoor - ook met mezelf. Escapist als ik ben, zag ik maar één oplossing: rugzak om en wegwezen. Zo kwam ik in Portugal terecht, het land van het melancholische levenslied dat we als fado kennen. Hoe toepasselijk.

Jeroen was zo dapper om met mij mee te gaan. Dapper omdat ik niet in beste doen was, afwisselend gefrustreerd en gedeprimeerd door die vervloekte scriptie die maar niet van de grond kwam; én dapper omdat een liftvakantie naar het onbekende zuiden hem behoorlijk uit zijn comfortzone haalde. Reizen zonder plan, dat was heel erg mijn idee en Jeroen was noch het eerste noch het laatste slachtoffer dat ik meesleepte in zo’n ongewis avontuur. Voor beiden zou onze reis dus een flinke opgave worden, maar we sloegen ons er met de beste bedoelingen doorheen en ondanks de nodige verschillen en irritaties onderweg beleefden we genoeg mooie momenten en kwamen zowel wijzelf als onze vriendschap heelhuids thuis.

Tavira

2 – 9 mei 1992

Vanuit Sevilla is het twee uur met de bus naar Ayamonte, de meest zuidelijke grensovergang tussen Spanje en Portugal.

Lagos en Sagres

9 – 17 mei 1992

We vertrokken op zaterdag uit Tavira en dat ging niet zonder slag of stoot. Ons geld was namelijk zo goed als op.

Lissabon

17 – 22 mei 1992

De volgende dag was het gewoon weer de volgende dag. Enigszins katterig reisden we door naar Lissabon. Een hele reis.