Umm Qais

Er komt een moment in je leven dat je beseft dat Jordanië is vernoemd naar de Jordaan, en dan bedoel ik niet een bepaalde volkswijk in Amsterdam maar de rivier de Jordaan. Ik realiseerde me dat een paar maanden geleden pas.

De Jordaanvallei is het vruchtbaarste deel van het land, hier komt alle groente en fruit vandaan en dan blijft er zelfs nog wat over voor export. De vallei staat vol met kassen, niet van glas maar van plastic dat over ijzeren bogen is gespannen. Binnen zal het niet te harden zijn, want buiten is het al zo gruwelijk heet.

Kassen in de Jordaanvallei

De Jordaan vormt de grens tussen Jordanië en Israël. De bergen die we aan de overkant zien worden de Westelijke Jordaanoever genoemd en behoren tot Israël. Tenminste, sinds een jaartje of wat, om precies te zijn sinds 1967. In dat jaar pakte Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog dat gebied weer terug van Jordanië. Daardoor raakte Jordanië niet alleen een vruchtbaar stuk land kwijt, tevens kreeg het er een enorm vluchtelingenprobleem bij toen een kwart miljoen Palestijnen vluchtten voor de Israëli’s, bovenop de vele Palestijnen die na de Tweede Wereldoorlog ‘het beroofde land’ al waren ontvlucht. Van de 8 miljoen Jordanezen zijn 2 miljoen Palestijns. Daarnaast zijn er een half miljoen Irakese vluchtelingen (vanuit de Golfoorlogen) en stromen ook de Syrische vluchtelingen binnen. Het is een wonder dat het land dat alles bolwerkt.

Romeins theater in Umm Qais

Vandaag rijden we door het dal van de Jordaan naar het noordelijkste puntje van Jordanië, Umm Qais. Hier, op een heuvel, vind je een Romeinse ruïne van waaruit je kunt uitzien over links Israël met het meer van Galilei (Tiberias ofwel Taberyya in het Arabisch) en rechts Syrië. Nou ja, Syrië...het is de Golan-hoogte, ooit inderdaad Syrië maar eveneens in 1967 ingepikt door, je raadt het al, Israël.

In Umm Qais

Het schijnt dat veel Palestijnen deze plek bezoeken om een blik te kunnen werpen op ‘hun’ land. Wij komen alleen een groep congresgangers tegen van een of ander internationaal moslimcongres. Plus een paardje...waar Wende zonder met de ogen te knipperen op plaatsneemt, alsof ze nooit anders heeft gedaan. Hoewel het moeilijk te zien is achter de zonnebril...

Kom maar papa!

Hotels zijn schaars in deze regio. We hadden thuis op internet flink moeten zoeken, en ook nu ter plaatse moeten we nog een keer goed zoeken en rondvragen voor we het hebben gevonden. Murshed Motel is de naam en de eigenaar is Zacharias Al Oemar, een gepensioneerde legerkolonel die naast zijn villa een klein appartementenblokje heeft laten bouwen. Hij ontvangt ons allerhartelijkst en zal ons samen met zijn familie twee dagen lang onderdompelen in een warm bad van Jordaneze gastvrijheid. Zacharias heeft drie zonen uit zijn eerste huwelijk, en toen zijn vrouw overleed is hij getrouwd met haar zuster en heeft met haar een nakomertje verwekt, Omar, exact twee jaar oud en een prachtig speelkameraadje van Wende. Als ze niet vechten om de Donald Duck-auto zitten ze gezellig samen in de schommel.

Ondersteboven deel 1

Het is een sociopaat eerste klas die Zacharias en we hebben sterk de indruk dat hij het hotel enkel runt voor de gezelligheid, want geld heeft hij niet nodig, hij is in goede doen. Trots vertelt hij dat zijn familie afstamt van de derde kalief na Mohammed, hij is de 44^e generatie. Zijn vrouw is lerares in computerwetenschappen, ook niet van de straat dus. Ze staan erop ons te trakteren op een traditionele (Palestijnse) maaltijd: een enorm dienblad met gekruide rijst, aardappelen, groente en kip. Het heet ma ‘aluba (=ondersteboven) omdat je het eten in een pan klaarmaakt en dan ondersteboven op een schaal stort. Heerlijk heerlijk. Yammie yammie delicious, zoals Wende dan zegt in navolging van Dora.

Ondersteboven deel 2

En ook verder hebben we niet te klagen, gezien onze ruime kamer met keukentje en een groot balkon dat uitziet over een stuwmeer, de Arab Valley Dam. ’s Avonds zien we de lichtjes van Umm Qais en horen we de schaapjes blaten. Moeilijk voor te stellen dat een paar kilometer hier vandaan een bloedige burgeroorlog aan de gang is. Want hier in Murshed ontbreekt het aan niets en is het vrede op aarde.

Uitzicht vanaf ons balkon

23-24 april