Rada 2

6 - 10 augustus 2018

Als de kinderen het maar leuk hebben is de vakantie geslaagd. Wat een vreselijk cliché! En hoe waar! Wat dat betreft hebben we een prima weekje op camping Radastrand gehad.

Wende heeft twee vriendinnetjes gemaakt en daarnaast naar hartenlust gezwommen, hutten gebouwd, een vlot gemaakt, levend stratego gedaan, in een boom geklommen, gevolleybald en kubb gespeeld, dat laatste een populair werpspel met blokken en staafjes waarvan de spelregels net zo begrijpelijk zijn als de montagehandleiding van een IKEA-meubel

 En ondertussen hebben wij lekker op het strand gelegen of voor de tent gehangen en ons verlustigd in vieze boekjes lezen (Christel) dan wel een boek schrijven (ik), zeg maar wat je zoal doet op vakantie. En ondertussen bleef de zon maar schijnen met de hardnekkigheid van een ABBA-liedje dat maar niet uit je kop verdwijnt.

Niet vieze druilerigheid bleek de grootste vijand op kampeerplaatsje nummer 1 op de hoek van het eerste laantje, maar het stof van de kurkdroge grond dat wolksgewijs steeds nieuwsgierig een kijkje kwam nemen in de tent en er met ferme hand uitgeveegd moest worden, met de bezem die we op onbewaakte momenten even leenden van de stuga tegenover ons. Een stuga, dat is wat wij een chaletje zouden noemen, een klein houten hutje met een paar stapelbedden. Iedere camping hier heeft er wel een paar. Lijkt ons ook leuk.

Hoewel de Lidl-tent een prima tentje is, eerlijk is eerlijk, het overtreft onze stoutste verwachtingen met z’n twee ruime, goed verduisterde slaapcabines en een middenstuk waar je rechtop kunt staan en zelfs –zo hebben we gemerkt bij een zeldzaam regenbuitje– met z’n drieën kunt zitten als het moet. Wereldkoop dus.

Zoals gezegd was koken er niet bij vanwege het verbod op gasstelletjes, dus we hebben ons beholpen met veel patat en knakworstjes, koude pastasalade en een keer uit eten bij een bescheiden Thais restaurantje in Hagfors. Over dat menu hoorde je Wende niet klagen. En onszelf ook niet, ach nee. Het is vakantie toch?

Voor de rest hebben we maar weinig uitgevoerd. Ik ben een keer naar Hagfors gefietst, zo’n drie kwartier over uitgestorven fietspaden, deels onverhard, door de dennenbossen langs het Radasjön. Ook hebben we heel veel gepraat over uitstapjes, bijvoorbeeld ergens paardje rijden, de wandelroute doen waar je rendieren kunt zien of naar de grote speeltuin gaan in Karlstad, maar om een of andere reden verdampten die plannen steeds weer, vervlogen ze als het Zweedse stof onder onze luie reet.

Dus veel zinnigs te melden over Zweden valt er nog niet, anders dan dat het land verrekte veel bossen en meren lijkt te hebben. Maar dat gaat veranderen. Want de tent is zojuist ingepakt, Wende is wreed weggeplukt van haar vriendinnetje Jiska en de activiteit ‘handboog maken’ en we zijn weer onderweg, naar Stockholm. Als het goed is staat daar een stuga op ons te wachten.