Het is een prachtig land, Nepal. Wij waren er tweemaal, in 2004 en 2008. (Een derde keer is in de maak, als onze vriend Yadu terugkeert uit Dubai waar hij tijdelijk werkt.) De foto's die we momenteel op internet zien komen ons bekend voor, en tegelijkertijd ook weer niet...
Durbar Square, Bhaktapur
In 2004... |
...en na de aardbeving. |
Fasidega Tempel, Bhaktapur
In 2004... |
...en na de aardbeving. |
In 2004... |
...en na de aardbeving. |
Yadu woont met zijn familie niet ver van Bhaktapur. Ze zijn allen ongedeerd, maar hun huis, hier nog op een foto uit 2008, is verwoest.
We hebben er geen foto van, maar het zal er zo uitzien als de rest van het dorp.
Van Kinley, de veelzijdige schooldirecteur die destijds onze trekkings regelde, ontvingen we een eerstehands verslag waarin hij beschrijft hoe hij met een bus vol voedsel -gekocht van giften van Westerse vrienden- naar het rampgebied is afgereisd om in ieder geval van één dorpje de ergste nood te lenigen.
We reached home at 9 PM, an almost 15 hours experience. I don’t
know what my colleagues felt or learnt or experienced nor what my students felt
or learnt, but for me I have learnt, if those 84 plus year old man and woman
can survive, that Nepal can; and that the world is a much better place to live
with people willing to help those unfortunate and in need of help; and that
life just has to go on.
Kinley, met een 84 plus year old man |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten