Glastonbury

Augustus 2009

Van Salisbury gaan we met de camper naar Glastonbury, maar via een grote omweg langs Avebury en Cheddar Gorge. Avebury is een andere prehistorische steencirkel, alleen heel anders dan Stonehenge: de kring heeft een middellijn van drie voetbalvelden, heel weids dus, bovendien ligt er een dorpje in. Er staan nog 98 stenen, sommige bescheiden, andere enorm.

In het dorpje vind je een fantastisch mooi klein kerkje, de St James Church, met een grasveldje en een begraafplaatsje. We drinken er koffie lekker in het zonnetje en voelen ons top.

Vandaar is het anderhalf uur rijden naar Cheddar Gorge. Zou die naam niet zo uit Lord of the Rings kunnen komen? Het Ravijn van Cheddar. In 1990 fietste ik met m’n toenmalige vriendin vanuit Bath richting Glastonbury toen we ineens geconfronteerd werden met zogeheten ‘vals plat’ ofwel een weg die horizontaal oogt maar in werkelijkheid wel degelijk omhoog loopt, wat je merkt aan je moeizame pedaaltred en het verrassend lichte verzet dat je moet kiezen. Kilometers lang ging dat zo door…tot we, nogmaals: zonder het idee te hebben tegen een berg te zijn opgefietst, het hoogste punt hadden bereikt en naar beneden duikelden, een waanzinnige afdaling in van 10% en meer terwijl links en rechts spectaculaire rotswanden omhoog schoten, steeds hoger, tot ze 137 meter boven ons uit torenden en we het diepste punt hadden bereikt waar het dorpje Cheddar ligt, ja inderdaad, die van de kaas. Dat was dus Cheddar Gorge, het grootste ravijn van het land, wereldberoemd in heel Engeland. Voor ons kwam het als een totale verrassing, wat de ervaring zo bijzonder maakte.

Twintig jaar later weet ik natuurlijk wat ik kan verwachten, een van de nadelen van ouder en wijzer worden. Ook heb ik sindsdien meer ravijnen gezien, gebungeld boven de diepste canyon van de wereld (HIER) en gewandeld in wat wel de grootste kloof op aard wordt genoemd, het rivierdal tussen de Dhaulagiri en de Annapurna, twee Himalayareuzen van 8 kilometer hoog (HIER). Kortom, helemaal van slag ben ik niet meer van Cheddar Gorge. Niettemin blijft het een omweg waar je geen spijt van hoeft te hebben.

Op naar Glastonbury. Een hele interessante plek, brandpunt van allerlei sagen en legendes, tegenwoordig ook bekend van het Pinkpop van Engeland, het Glastonbury Festival. Van heinde en verre zie je al het kenmerkende heuveltje met torentje opsteken uit het verder vlakke land. Het stadje –dorpje eigenlijk met krap 9000 inwoners– ligt aan de voet van die heuvel. We stallen onze camper op de camping en wandelen naar het centrum, dat een behoorlijk alternatief karakter heeft en een aaneenschakeling is van winkeltjes in edelstenen, sieraden, kruiden, spirituele boeken, spulletjes voor heksen en druïdes… Het enige dat wij kopen is een mooie ketting voor Christel’s moeder die binnenkort jarig is. Gelukkig vinden we ook nog een gewone pizzeria.

Na het eten maken we een fraai avondwandelingetje: naar de ‘Tor’, het torentje dat al van zo ver zichtbaar is. Aan het eind van High Street leidt een trap het dorp uit en kun je om de heuvel heen naar boven cirkelen. De ruïne heet St. Micheals Tower en is het enige dat nog resteert van een 14e eeuws kerkje. Vanaf hier heb je een fraai uitzicht over de groene lappendeken van het Engelse platteland en alle fantastische verhalen die rondspoken in deze omgeving. Josef van Arimathea zou het bloed van de gekruisigde Jezus hebben opgevangen in een beker en met die beker, de Heilige Graal, naar Glastonbury zijn gereisd waar hij een abdij liet bouwen om het heiligdom bewaren. In dezelfde abdij zouden Koning Arthur en zijn vrouw Guinever zijn begraven. Het mythische eiland Avalon, waar Arthur’s zwaard Excalibur werd gesmeed, lag bij Glastonbury. Enzovoorts, enzovoorts. Glastonbury is hart en ziel van legendarisch Engeland. Verder lopen er leylijnen doorheen, energiebanen die alleen met de wichelroede opgespoord kunnen worden, dus geen wonder dat de new age community hier wortel heeft geschoten. Deze Arthur gelooft daar allemaal niet zo in, maar vindt de Tor gewoon een van de mooiste plekken van Zuid-Engeland.

Helaas geen foto's gemaakt. Geen idee waarom. Waren we de camera vergeten die avond?