Kijk je op je mobiel?

Kies dan de 'Internetversie', helemaal onderaan deze pagina scrollen. Dat navigeert veel beter.

Waarom?

'Jongens, het leven is een vreemde reis,
Maar wellicht leert een mensch wat onderweg.’
Martinus Nijhoff, 'De jongen

Als schrijven en reizen je passies zijn, dan ligt een weblog over reizen voor de hand natuurlijk. Ik ben ermee begonnen in 2006, toen ik met het oog op een fietstocht naar Rome een weblog onder de titel 'Alle wegen leiden naar...' aanmaakte. Na een paar jaar is dat veranderd in het wat handzamere 'friesreis'. 

 

Ishigaki

Ons volgende eiland, Ishigaki, ligt een uurtje vliegen van Okinawa. Een maatschappij met de adequate naam Japan Transocean Air brengt ons daar. Inmiddels ligt Japan ver achter ons en zijn we in de buurt gekomen van Taiwan, wat de vele Taiwanese toeristen verklaart.

 

 

Okinawa

De eilanden van Okinawa zijn zeer populair bij Japanners zelf – het zijn hun Wadden, zeg maar. Ze trekken er massaal naartoe in de enige week van het jaar dat al die hardwerkende salary men vakantie hebben: de tweede week van augustus, ofwel nu dus. Hebben wij weer.

Net zoals bij bijvoorbeeld ‘Hawaï’ of ‘Honolulu’ roept bij mij de naam ‘Okinawa’ meteen visioenen op van palmbomen en witte stranden. De realiteit is wel ietsje anders moet ik zeggen. Het hoofdeiland, ook Okinawa geheten, is namelijk behoorlijk groot en dichtbevolkt, en de hoofdstad Naha, waarop wij aanvliegen, is een flatrijke agglomeratie met bijna evenveel inwoners als Utrecht. Okinawa geldt dan ook als een ‘transport hub’: van hieruit ga je per boot of vliegtuig verder naar andere, meer pittoreske eilanden. Ook wij doen dat. Maar we blijven eerst wel een dagje hier, voor een langverwachte skinny dip in de oceaan voor ons vrouwelijke reisgezelschap en voor de man een duik in de poel van ellende die de Tweede Wereldoorlog heet.

 

Kagoshima

Kagoshima ligt helemaal in het zuiden van Kyushu. Hier houdt het land op en begint de Grote Oceaan - leuk voor mensen (zoals ik) die van uithoeken houden, maar verder… wat moet je hier? Dat kan ik uitleggen.

Kyushu

Japan is een eilandenrijk, in totaal telt het bijna 7000 eilanden, maar de bulk bestaat uit vier hoofdeilanden waarvan het meest zuidelijke Kuyshu heet. Dit is ongeveer zo groot als Nederland, maar daarmee houdt de overeenkomst wel op, want Kyushi is bergachtig en bosrijk en heeft in het midden een van de grootste vulkaankraters ter wereld. Daar gaan we nu naartoe.

Dat betekent vrijdag eerst met de Shinkansen naar Fukuoka, de hoofdstad, en daar een huurauto oppikken, want Kyushu is moeizaam te bereizen met openbaar vervoer. Het links rijden is even wennen en we krijgen ook meteen een paar ondoorgrondelijke tolstations voor de kiezen, maar we komen eruit en arriveren aan het einde van de middag in Akizuki, een klein dorpje aan de voet van de bergen. 

 

Hiroshima

Het tragische lot van Hiroshima is een vaak verteld verhaal. Op 6 augustus 1945, om 8:15 ‘s ochtends terwijl de bevolking nietsvermoedend aan een nieuwe dag begon, ontplofte hier op 600 meter hoogte de eerste atoombom. Eén tel later bestond de stad niet meer.

Groot? Let op de mensen linksonder...

Kyoto

Kyoto is dè culturele bezienswaardigheid van Japan. Meer dan duizend jaar was dit de hoofdstad van het land, tot keizer Mehji in 1869 besloot het keizerlijke hof naar Edo aan de kust te verhuizen dat vanaf toen Tokyo werd genoemd, ‘oostelijke hoofdstad’. Kyoto had het nakijken. Zit je dan met al je tempels, paleizen en tuinen…

Mount Fuji

Japan is een enorm bergachtig land. Tachtig procent van het oppervlakte bestaat uit bergen en de hoogste - en mooiste – is Mount Fuji, 3776 meter hoog. Een berg precies zoals je die als kind tekent.

 

Zushi

 

Het begon twee jaar geleden als een grap. We waren in Italië, we bezochten de scheve toren in Pisa, we gingen lunchen. (ZIE HIER) Alle leuke terrasjes van die charmante Italiaans restaurantjes waren vol, maar verderop in de straat was een terrasje verdacht leeg - het bleek een sushirestaurant te zijn. Wende stoof er meteen op af, lekker sushi! maar wij aarzelden nog een beetje, want nou ja, Italië, la dolce vita, pizza en zo… Uiteindelijk zijn we er toch maar gaan zitten en hebben heerlijk geluncht. Sushi in Pisa dus. Waarop Wende toen opmerkte: nou moeten we eigenlijk ook een keer Pizza in Sushi eten. Haha. Leuke grap.

Tokyo

Tokyo Haneda Airport, negen uur ‘s avonds. Na drie uur vliegen en lang taxiën zetten we voet aan de grond in Japan. Het lijkt hier zo mogelijk nog warmer en benauwder dan in China, maar voor de rest voelt het veel en veel prettiger.

Een vriendelijke man neemt onze vingerafdrukken af, de wifi is gratis en razendsnel zodat alle appjes van de afgelopen week ons om de oren springen en we stuiten meteen op een ATM die probleemloos duizenden yens naar buiten ratelt. Het kan verbeelding zijn, maar ik voel me direct meer op m’n gemak hier, in een vrij land, in plaats van zo’n autoritaire staat als China waar het wemelt van politie en soldaten een je overal je paspoort moet laten zien. Spoiler: Japan is weer het andere uiterste, we zullen echt nergens politie zien.

The Great Wall

Voor de nachttrein naar Beijing hebben we een soft sleeper geboekt, ofwel een slaapcoupé met twee stapelbedden inclusief beddengoed. Dat betekent dus dat we een medereiziger hebben. Het blijkt een aardige Chinese jongen te zijn die als elektromonteur in Beijing werkt.

 

Xi'an

We zoeven in een paar uur naar Xi’an. De metro brengt ons naar het oude centrum. Als we de straat op stappen regent het. “Gelukkig is jouw humor nog droog,” merkt Wende op na waarschijnlijk een flauwe woordspeling van mij. Moet zij zeggen…

Pinyao

De GL625 naar Pingyao is een fast train. Met 250-300 kilometer per uur schiet hij door het Chinese landschap van groen beboste heuvels, af en toe stoppend bij een kluit identieke hoge flats die een stad markeren. Rond half drie zijn we gearriveerd.

Beijing

Backpacken in Azië… Wow, dat is lang geleden! Acht jaar om precies te zijn, toen reisden we vier maanden rond met een kind van 4 dat alles best vond als ze maar kon zwemmen (HIER). Inmiddels is Wende een tiener, maar nog steeds vindt ze alles best als ze maar kan… eten. En omdat ze dol is op sushi kwamen we dus in Japan terecht. Met China als voorgerecht.

Elberadweg

We’d go down to the river

And into the river we’d dive

Oh, down to the river we’d ride.

Bruce Springsteen – The river

 

Voor ons jaarlijkse fietsweekje kwamen Wim en ik dit keer terecht bij de Elberadweg. Deze fietsroute volgt de rivier de Elbe vanaf de bron in Tsjechië tot aan de monding voorbij Hamburg in de Noordzee, 1300 kilometer verderop. Alles bij elkaar natuurlijk te ver voor ons, dus we kozen het stuk tussen Dresden en Praag, naar verluidt het mooiste deel.

Disneyland Parijs

7 - 11 mei 2024

Ken je die mop van die familie die naar Disneyland Parijs ging? Ze gingen niet. Haha! Of wacht: ze gingen tòch wel! Maar… anders.

Terschelling

Voor ons was 2023 een jaar van verbouwen en menige vrije dag ging op aan klussen. Maar in december vonden we eindelijk gelegenheid om een weekendje uit te waaien, en wel op Terschelling.

Florence

5 – 12 augustus 2023

Onze vakantie in Bosnië eindigt dus in Italië. Wat een verrassing. En nu?

Terwijl de kilometers voorbij schieten en de avond nadert, zoeken we driftig naar een leuke camping. Onder Venetië? Bij het Gardameer? Een ander meer? We zoeken ons suf, bellen twee campings van vorig jaar, vol. Maar dan is het raak, op internet vinden we een op het oog prima camping die nog plek heeft. Nadeel: hij zit vlakbij Florence, drie uur rijden naar het zuiden. Voordeel: hij zit vlakbij Florence. Want daar wilde Wende vorig jaar graag naartoe, om de Ponte Vecchio te zien, en dat lukte toen niet. Laten we dat maar doen dan. De koers gaat zuidwaarts, we steken de Povlakte over en arriveren in het donker, rond half tien uur, op camping Mugello Verde, genoemd naar een naburig racecircuit. Na inchecken slingeren we omhoog de helling op, want we staan weer op de bovenste rij. Eind goed al goed.

Kroatië (slot)

2 - 5 augustus 2023

Voor Christel en mij is het niet de eerste keer dat we in Hrvatska zijn, Kroatië dus. En in zekere zin voor Wende ook niet, want zij reisde toen, elf jaar geleden, in de buik mee.

Kroatie

 28 juli – 2 augustus 2023

Onze eerste camping in Kroatië, Camp Lavanda ofwel Camping Lavendel, is een steile terrassencamping aan zee. Vanaf ons plekje op de bovenste rij kijken we uit over de Middellandse Zee en buureiland Korculo rechts van ons. Even wennen, al die blauwheid.

Mostar

27 – 28 juli 2023

Onze volgende bestemming wordt Mostar. Deze stad dankt zijn naam en faam aan zijn fraaie middeleeuwse brug, de Stari Most (Oude Brug). Die niet echt middeleeuws is, maar daarover later.

Het zonnetje schijnt en het wordt weer zinderend heet. We pakken ons boeltje in en geven de Vlamingen - die  geen eigen vervoer hebben – een lift naar Foca vanwaar zij een bus oostwaarts pakken. Mostar is de andere kant op, een rit van zo’n drie uur grotendeels door het Sutjeska National Park met weidse vistas over het berglandschap. In een voorstadje van Mostar, Blaganj genaamd, zit een camping die iedereen aanraadt; wanneer we arriveren begrijpen we meteen waarom; want in een land dat uitblinkt in gastvrijheid slaat Camp Blaganj alles. Bij inchecken krijgen we allereerst een fles zelfgemaakte witte wijn cadeau, gevolgd door een welkomstdrankje, een schaal meloen én een stuk taart. Ongelooflijk!

Tara

25 – 27 juli 2023

De weg naar het zuiden is zoals alle wegen in dit land: smal, slingerend en schilderachtig. Voortdurend volg je bergstromen die diepe kloven hebben uitgesleten in het beboste gebergte. In heel Bosnië zul je maar één snelweg vinden.

Het land oogt leeg en ongerept. Hoewel het een kwart groter is dan Nederland wonen er slechts 3,5 miljoen mensen dus de bevolkingsdichtheid is…eh…dun. Wanneer we onderweg opmerken dat we echt ‘in the middle of nowhere’ zijn, vindt Wende dat nog te zwakjes uitgedrukt – heel Bosnië is volgens haar simpelweg ‘nowhere’. En het zuidoostelijke deel richting Montenegro oogt helemaal verlaten. Hier bevindt zich het Sutjeska National Park, een berggebied met de hoogste piek van Bosnië (de Maglic, 2386 meter), de wildste rivier (de Tara) en een van de laatste oerbossen van Europa, waar beren en gemzen leven. 

Sarajevo

23 - 25 juli 2023

Belegeringen lijken iets uit een ver verleden. Met je leger een stad omsingelen en wachten tot de uitgehongerde bewoners zich overgeven, dat is iets uit de barbaarse middeleeuwen, toch?! In Sarajevo weten ze beter.

Vrbas

19 – 22 juli 2023

Donderdag, drie uur ‘s middags. Na een ouderwetse autorij-marathon liggen we eindelijk te dobberen in de rivier de Sava. Ofwel we zijn in Bosnië.

Egypte

Egypte vind ik een geweldig land. Allereerst natuurlijk vanwege het unieke culturele erfgoed, dus de piramides, tempels en graftombes. Maar het is, dankzij de Rode Zee, ook de dichtstbijzijnde toplocatie om te duiken. En in de loop der jaren ben ik de Arabische cultuur steeds meer gaan ontdekken en waarderen, zozeer dat ik zelfs Arabisch ben gaan studeren. Altijd handig in het Midden-Oosten...

Ik ben er nu vier keer geweest:

- HIER in 1999 een rondreis in m'n eentje

- HIER in 2007 met Christel naar Dahab

- HIER in 2012 met Christel en familie naar Dahab

- HIER in 2023 met Christel en Wende langs de highlights

 

Luxor (slot)

28 - 30 april 2023

Dag 2 in Luxor. Ons plan was om fietsen te huren, maar vanwege de hitte besloten we dat een dagje uit te stellen. Morgen zou het ietsje koeler worden.

Luxor

27 - 28 april 2023

Luxor is de voormalige hoofdstad van het oude Egypte, al heette de stad destijds Thebe. Dezelfde naam als ons hotel trouwens.

Nijlcruise

25 - 27 april 2023

‘Nile Jewel’ luidde de naam van onze cruiseboot. Dat leek iets te bloemrijk uitgedrukt voor het drijvende flatgebouw dat het in wezen was. Maar voor de rest bleek ons nieuwe huis voor de komende twee dagen tiptop in orde en dat was een hele geruststelling, want je weet nooit precies wat je krijgt als je thuis met drie muisklikken iets boekt.

Aswan

23 -25 april 2023

De spoorwegen in Egypte hebben geen beste reputatie, maar er is één uitzondering: de Watania Sleeping Train, een nachttrein die in particuliere handen is. Hij vertrekt elke avond om 19:45 van spoor elf in Caïro en arriveert volgens dienstregeling veertien uur later in de zuidelijkste stad van het land, Aswan, zo’n 700 kilometer verderop. En ik zal je zeggen: het is een geweldige ervaring. Met dank aan de man in seat 61.

 Dat laatste moet ik even uitleggen. ‘The man in seat 61’ is een ongelooflijke website waarop een of andere treinfanaat uit Engeland alle informatie over alle treinen in de wereld verzamelt en bijhoudt. Alles wat je wilt weten staat erop: van het soort treinen tot hoe je kaartjes moet kopen, van de dienstregeling tot hoe de coupés er precies uitzien, echt alles heeft hij uitgezocht, en alle informatie is getest en geactualiseerd door gebruikers. Dankzij deze site was het boeken van de trein een makkie.

Caïro

22 - 23 april 2023 

Onlangs, tijdens een saaie autorit, filosofeerden we met z’n drieën over de landen die we nog zouden willen bezoeken voordat Wende haar ouders zat was en zelf op pad ging. Er kwam een top-vijf uit en Egypte stond daarin. Niet het Egypte van zon, zee, strand, maar het Egypte van de farao’s: het land van piramides, tempels en de Nijl. Vandaar dat we in de meivakantie ineens in vlucht MS734 van Egypt Air naar Caïro zaten. 

 

Frankrijk

Ah oui, la France… Heerlijk land. Voor Nederland de bakermat van een collectief vakantiegeheugen. Zon en zee, zonnebloemen en kamille, baguettes en croissants, uren in de auto langs de péage en af en toe je benen strekken bij een chaotisch benzinestation. Plus Parijs natuurlijk, de mooiste stad van de wereld. 

- HIER een Friese invasie van Gallië in 2022

- HIER de maiden voyage met de Duckato in 2020

- HIER skieën in 2019 en HIER in 2023.

- HIER een paar keer Parijs

- HIER een weekje Corsica in 2016 en HIER Bretagne in 2008

- HIER naar Jouanique, het buitenhuis van vrienden in de Dordogne

- HIER op doorreis met de motor en HIER op de fiets, beide in 2006

Châtel

25 februari – 4 maart 2023 

 “Artúúr! Your ‘ips... move your ‘ips!” Oh la la, een Française die je smeekt je ‘eupen meer te bewegen… In een ander leven zou ik daar misschien rode oortjes van krijgen, helaas gaat het nu om een dik ingepakte skilerares die mij een ijzige helling probeert af te krijgen. Welkom op wintersport! 

Gallisch

17 -  24 juli 2022

Ooit was heel Gallië door de Romeinen bezet. Heel Gallië?! Nee, één camping biedt koppig weerstand: Campix. En daar gaat de familie Frieswijk een weekje kamperen.

Italië

Italië is een prachtig land, klassieker dan klassiek. Zonder de Romeinse beschaving waren we nergens geweest als mensheid. Een van de vele hilarische scènes in Monty Python’s ‘Life of Brian’ (HIER)gaat over de aanvoerder van een joodse verzetsgroep die zijn mannen ophitst met vraag: wat hebben de Romeinen ooit voor òns gedaan? Het is retorisch bedoeld, maar tot zijn ergernis beginnen de mannen allemaal dingen op te noemen. Aquaducten. Wegen. Sanitaire voorzieningen. Badhuizen. Veiligheid. Wijn. Waarop de aanvoerder tenslotte verzucht: oké, oké, maar behalve aquaducten, wegen, sanitaire voorzieningen, badhuizen, veiligheid en wijn... wat hebben de Romeinen ooit voor ons gedaan?

Ultima stazione

4 – 13 augustus 2022

Onze laatste week brengen we door op camping Podere Sei Poorte. Dat klinkt heel Italiaans, maar het betekent ‘de boerderij van de zes Poorten’ en daarmee worden de zes leden van de familie Poorte bedoeld die 20 jaar geleden hier in Monteciccardo zijn neergestreken en een oude boerderij met een paar droge akkers hebben omgetoverd tot een bloeiend vakantiebedrijf. Nederlandse eigenaren dus, en dan krijg je vanzelf allemaal Nederlanders op je camping.

 

San Marino

7 augustus 2022

Een uur rijden van onze camping ligt dwergstaatje San Marino. Voor de landenverzamelaar die ik ben een schot voor open doel. Nummer 54 wordt het. Opschepperig? Hallo zeg, dit is een blog over reizen!

Bolsena

3 - 4 augustus 2022

Midden in Italië, verstopt in de heuvels boven Rome, vind je Il Parco dei Mostri, het monsterpark. Een even rijke als excentrieke graaf bouwde hier zijn landgoed vol met bizarre beelden. Surrealisme uit de zestiende eeuw.

Paestum

1 – 3 augustus 2022

Zuid-Italië is het echte Italië, zeggen ze wel. Maar wij gaan er juist heen voor een Griekse tempel. Huh?

Tja, de Griekse beschaving is nou eenmaal eeuwen ouder dan de Romeinse. Dus terwijl Rome nog maar een suf dorpje aan de Tiber was filosofeerden de Grieken er al druk op los en voeren ze de Middellandse Zee over om her en der nieuwe gebieden te claimen. Zuid-Italië vormde de Griekse kolonie Magna Graeci en vandaar dat je hier ook Griekse tempels vindt.

 

Pompeï

31 juli – 1 augustus 2022

Een vulkaan en een ruïne. Als je die twee dingen hoort weet je genoeg: de Vesuvius en Pompeï. Sinds de dramatische uitbarsting in 79 na Christus horen ze onlosmakelijk bij elkaar in de menselijke database.

Wij willen ze allebei bezoeken en dat betekent weer een flink stuk rijden, dieper de zweterige ‘laars’ in. Eerst via de SS1 ofwel Via Aurelia die langs de kust naar Rome voert. Aurelia betekent ‘goud’, daar komt de naam echter niet vandaan, maar van ene Aurelius Cotta die de weg in de derde eeuw voor Christus liet aanleggen - al is hij tegenwoordig geasfalteerd en deels vierbaans, het is dus feitelijk een oude Romeinse weg. En veel onderhoud lijkt er sinds Julius Ceasar niet meer gedaan, want het wegdek is beroerd en we hotsebotsen wat af, tot we tenslotte de moderne tolweg kunnen opdraaien. We passeren Rome rechts en Napels links en arriveren tegen vieren bij camping Spartacus in Pompeï. Een echte stadscamping met simpele grindveldjes waar het zwembad gesneuveld is ten koste van veel lucratievere parkeerplekken, maar voordeel is dat het vanaf hier slechts 5 minuten lopen is naar de ruïnes van Pompeï.