Kalpitya

15 - 18 november 2015

Allemaal leuk en aardig, die tempels, grotten, boeddha’s...maar écht leuk zijn natuurlijk pas dolfijnen! En die heb je ook in Sri Lanka. Ze leven voor de kust van Kalpitya, een schiereiland aan de westkant van Sri Lanka.

Tientallen, soms wel honderden dolfijnen tegelijk scheren ’s ochtends vroeg door het water, een uniek en onvergetelijk gezicht.

Samen met Martin uit Zwitserland die ook in ons resort verblijft huren we een bootje om ze op te zoeken. We blijken de enige te zijn. (Los van een tiental vissersbootjes die afkomen op de vis in de maalstroom van de dolfijnen.) Laagseizoen, natuurlijk, bovendien is dit deel van de kust toeristisch nog weinig ontwikkeld. Gelukkig maar, zou je zeggen. Vraag is hoe lang dat nog duurt, want die dolfijnen zijn een topattractie, en iets verder uit de kust valt in het goede seizoen (maart-april) een uitzonderlijke samenscholing van walvissen, wel honderdvijftig stuks, te observeren die nergens anders ter wereld voorkomt. Dat is allemaal pas recentelijk ontdekt, omdat Kalpitya tot zes jaar geleden in de frontlinie van de burgeroorlog lag en dus jarenlang no-go area was.

Voor de rest is hier nog weinig anders dan zand, zee, zon en een hoop wind. De plek is daarom vooral populair bij kitesurfers, die vanaf december in groten getale vanuit de hele wereld komen aanwaaien, zogezegd.

Maar nu is er nog helemaal niemand. Ik moet ook zeggen, toen wij na een urenlange busreis in de regen uit de tuc-tuc stapen op dit verlaten resort en onze blik lieten gaan over het modderige terrein vol regenplassen waar één zielig glijbaantje stond te verzuipen (‘the playground’ volgens de website) vroegen wij onszelf ook even een momentje af wat we hier in godsnaam kwamen doen. Temeer omdat de weersvoorspelling belabberd was. Maar de volgende ochtend klaarde het onverwachts op en werd het zowaar de zonnigste dag van onze reis waarop we prompt alle drie zijn verbrand. En weer een ochtend later hebben we dolfijnen gezien. Dus... niets te klagen in Kalpitya.