Terra incognita

30 oktober 2016

Terra australis incognita. Zo noemden ze Australië vóór James Cook er in 1770 voet aan wal zette en het continent met de arrogantie van die dagen opeiste voor de Engelse koning. Het onbekende zuidland.

Dat onbekende is eigenlijk altijd zo gebleven. Bijvoorbeeld: noem eens vijf Australiërs. Eh…Steve Irwin natuurlijk, de ‘crocodile hunter’. Mel Gibson. Kylie Minogue. En verder…eh?!?

-Michael Phelps, roept Christel

-Michael Phelps?!?

-Je weet wel, die zwemmer.

-Ja, het ís een zwemmer…uit Amerika.

-O. Die andere zwemmer dan.

-Bedoel je soms Ian Thorpe?

-Ja die. Thorpie.

Dan hebben we er vier. Maar wie een beetje goed in z’n filmhistorie zit, komt een heel eind. Nicole Kidman, Sam Neill, Guy Pearce, regisseur Peter Weir. Etcetera.

Okee, andere vraag dan: noem eens één premier van Australië. Eentje maar. Van vroeger, van nu, maakt niet uit, noem er maar eens één. Nou? Gaat niet lukken hè?

Wat ik hiermee wil aangeven is hoe weinig we feitelijk weten van Australië. Volkslied? Vlag? Hoofdstad? Inwoneraantal? Bestuursvorm? Onafhankelijk sinds? Het rare is dat het begrip ‘Australië ‘ op een of andere manier heel vertrouwd aanvoelt, maar dat je, als je er spontaan een spreekbeurt over zou moeten houden, niet verder zou komen dan iets als ‘een heel groot land, ver weg, met een hoop woestijn en rare dieren zoals kangoeroes en koala’s en waar de Aboriginals leven die van die digeridinges maken’. Dat onbekende is ook logisch, want Australië heeft het talent zelden tot nooit in het nieuws te komen. Recentelijk is er wat gedoe met vluchtelingen, maar er gaat wel eens een jaar voorbij waarin Australië niet het NOS-journaal haalt. Voor wereldnieuws is het land te stabiel, te relaxed en –paradoxaal genoeg– te klein.

Het grote wonder van Australië is eigenlijk dat het er überhaupt is. Denk er maar eens over na. In krap twee eeuwen tijd is het gelukt, grotendeels door criminelen uit Engeland, om in het meest vijandige stuk natuur ter wereld, een enorme woestijn met de giftigste en agressiefste dieren die er bestaan –van spinnen en slangen tot krokodillen en haaien plus de grootste killer van allemaal, de reuzenkwal– dus om in een extreem mensonvriendelijke omgeving een van de rijkste en comfortabelste maatschappijen van de moderne tijd te vestigen, waar gebruinde mensen in korte broek elkaar de hele dag vriendelijk g’day mate, how are you doing toeroepen. Een ongelooflijke prestatie als je het mij vraagt.

Dus:  geen nieuws is goed nieuws, als het om Australië gaat. Het bestaat – dat is al heel wat.