Grote trek

We hebben nog steeds honger. Honger naar…meer. Meer zien, meer beleven, meer landen bezoeken. 

Vandaar dat wij dit jaar, na al het gereis van de laatste jaren, nog eens een extra grote reis gaan maken. Zo'n vier maanden gaan we weg. We vertrekken na Wende’s verjaardag, 1 september, en willen voor Kerst weer terug zijn. Het is het laatste jaar voor Wende leerplichtig wordt, dus zoals we vaak te horen krijgen: ‘nu kan het nog’.

Waar zullen we eens naartoe gaan? Van Christel kreeg ik een tijdje terug een leuk cadeautje, een Personal World Map. Een soort grote kraskaart van de wereld waarop je alle landen die je hebt bezocht kunt openkrassen zodat ze een Risk-achtig kleurtje krijgen. In een oogopslag zie je waar je bent geweest – en waar nog niet. Het valt tegen. Landjes als Sri Lanka of Bhutan zijn leuk hoor, maar op zo’n kaart vallen ze in het niet. Rusland, China, Canada, Brazilië en Antarctica, daar moet je naartoe als je de wereldkaart wilt inkleuren. Het zou een thema voor een wereldreis kunnen zijn, alle grote landen bezoeken, maar nee, dat gaan we niet doen, al is landjes meepikken altijd mooi meegenomen.

Nee, we gaan naar ons favoriete werelddeel, Azië. Preciezer gezegd, die uitstekende sliert onder China waar je met Risk altijd je torens op zet: Zuid-Oost Azië. Ons idee nu is om in een soort veegbeweging van zuid naar noord alle landen in Zuid Oost-Azië (uitgezonderd de Filipijnen) op te bezemen: Maleisië, Brunei, Singapore, Thailand, Cambodja, Vietnam. Met een kickstart in Australië om familie en vrienden te bezoeken. Een flinke onderneming, waarvoor –eerlijk gezegd– vier maanden aan de krappe kant is.

Want vier maanden…het lijkt misschien lang, afgezet tegen de gemiddelde bouwvakvakantie van drie weken, maar op wereldreisniveau begint het dan pas een beetje te beginnen. Hoe vaak wij niet mensen zijn tegenkomen die een jaar of langer onderweg waren! Als je, zoals wij hebben gedaan, eens een uurtje op een rijtje zet wat je allemaal zou willen zien –Japan, Paaseiland, Tasmanië– ontdek je meteen dat vier maanden hopeloos ontoereikend zijn. Zeker als je ook nog een beetje wilt relaxen en niet eindeloos met een klein kind in bus of vliegtuig wilt zitten.

Maar niet getreurd uiteraard. Want ongeacht waar deze reis ons brengt, of juist niet brengt, het simpele vooruitzicht om vier maanden te kunnen rond trekken doet ons al watertanden, hongerig als we zijn…

1 januari 2016