Exmoor

Augustus 2009

Maargoed…gaan we ook nog iets nieuws doen? Jazeker wel. Zuid-Engeland kent twee grote natuurgebieden, te weten Dartmoor en Exmoor; de eerste heb ik al bezocht, de tweede nog niet, dus koersen we die kant op. 

Exmoor is een uitgestrekt veengebied, licht heuvelend, bezaaid met bos, heide en grasveldjes tussen verweerde stenen muurtjes waar schaapjes vredig grazen. Het is alleen begaanbaar via kleine, campersmalle weggetjes waarvan de muurtjes en bosschages het zicht beperken tot de eerstvolgende bocht, zodat je verdomde goed moet opletten. (Kleine weggetjes, kleine bruggetjes…we komen shocking klem te zitten op een pittoresk bruggetje waarvan we halverwege, als we kgggrrrrrsshgh horen, ontdekken dat het eigenlijk te smal is.) Na uren rijden vinden we een camping smack in the middle van het grote groene gebeuren, Westermill Farm, aan de rivier de Exe.

De volgende dag maken we een uitstapje naar de kust voor een wandeling langs zee, of eigenlijk ver boven zee, over de met gras en heide begroeide kliffen waarmee het land zich hier zachtaardig te pletter stort op de oceaan. We komen bordjes tegen van het South West Coast Path. Dit is een wandelroute langs de Engelse kust, ruim 1000 kilometer lang, zeg maar 2x Pieterpad en niet voor sissies, want omhoog en omlaag, omhoog en omlaag en ga zo maar door. (Ik kan me er wel iets bij voorstellen: in 1990 leek het ons ook leuk om langs de kust te fietsen, maar na de eerste twee hellingen van 30%, waar we onze fietsen zowat achter ons aan moesten slepen, waren we meteen genezen van dat onzalige idee. Zie HIER) Voor ons is een middagje wandelen nu wel genoeg. De hei begint al aardig in bloei te staan, het levert mooie plaatjes op en we experimenteren volop met onze nieuwe digitale camera, net aangeschaft met het oog op de safari die we later dit jaar nog willen maken (HIER).

Een dag later keren we alweer huiswaarts. Onderweg naar Dover pakken we echter nog één grappig dingetje mee, namelijk het Witte Paard van Uffington. Dit is een zogeheten ‘geoglief’, een tekening op de grond. In dit geval gaat het om de tekening van een paard, 110 meter lang, uitgesneden in het gras en wit van kleur doordat de onderliggende bodem uit kalksteen bestaat. De tekening oogt gestileerd en modernistisch, maar geologische datering plaatst haar toch in de late prehistorie, ca. 1000 voor Christus. Verrassend!

Aan het einde van de middag arriveren we in Dover. De veerboot was net weg of vol of te duur of iets anders wat ik me niet kan herinneren, in ieder geval moeten we wat tijd in het plaatsje stukslaan. Veel te beleven valt er niet. We eten wat snels en keren dan terug naar de haven. Bij de toegang naar de ferry pikken we een liftend stelletje op dat, schuilend onder tafel, clandestien mee de boot opgaat, achteraf misschien geen hele verstandige actie onzerzijds. In no time zijn we alweer in Frankrijk. Over donkere, verlaten snelwegen rijden we terug naar Nederland en in het holst van de nacht komen we thuis.

 

12 - 18 augustus 2009