25 - 28 maart 2016
Een jaar zonder Ardennen, nee, dat is niet compleet. En omdat we vorig jaar ook al niet waren geweest godsamme werd het hoog tijd om weer eens die kant op te gaan, richting heuvels en dennenbossen en file in Maastricht.
Een jaar zonder Ardennen, nee, dat is niet compleet. En omdat we vorig jaar ook al niet waren geweest godsamme werd het hoog tijd om weer eens die kant op te gaan, richting heuvels en dennenbossen en file in Maastricht.
Ditmaal niet naar België, maar voor de verandering
naar Luxemburg, een land zo klein dat het zichzelf Groothertogdom noemt, dan
lijkt het nog wat. Het is het enige land ter wereld dat een groothertog als
staatshoofd heeft – de huidige heet Hendrik.
En er is meer groot in dat kleine Luxemburg: ons hotel bijvoorbeeld, dat luistert naar de
naam Grand Hotel. En onze kamer: een suite met twee kamers, eentje voor ons en
eentje voor Wende. We hebben het hotel uitgezocht vanwege het fraaie
binnenzwembad, dat in het echt net zo mooi is als op de foto’s, met een glazen
voorgevel die uitkijkt op het dal van de Sûre – de grens tussen Luxemburg en
Duitsland. Voor de rest is het een keurig, barokkig etablissement uit 1935 met
rood tapijt en kroonluchters in de eetzaal. De eigenaren spreken wisselend
Duits, Frans en Nederlands, plus nog een onbegrijpelijk mengtaaltje waarvan we aannemen dat het Luxemburgs is.
