Dinsdag 10 juli 2007
Het is maandag, we zijn een week onderweg en vandaag gaan we een dagje bussen in Peru tegemoet. Eerst van Chivay terug naar Arequipa, en daarna van Arequipa door naar het illustere Puno. Onze eerste bus staat gepland om half tien 's ochtends - andere opties waren een uur 's nachts of half drie 's nachts, haha, laat maar.
Keurig op tijd komt de bus aanrijden in Chivay. Een kluwen Peruaanse vrouwen in kleurige traditionele kledij verdringt zich bij de deur. Het zijn verkoopsters, ze hebben allen dezelfde grote boodschappentas met handelswaar bij zich, gebreide truien, sjaals, mutsen, wanten, sokken, enzovoorts - overal zie je hier vrouwen breien. De tassen gaan het bagageruim onderin de bus in. Eén vrouw heeft een kleine alpaca bij zich (een soort schaap met een lange nek), hup, die gaat ook het bagageruim in. Het dier geeft geen kik. Onderhaar arm draagt ze een baby-alpaca, die gaat als handbagage mee de bus in. Waarschijnlijk willen ze toeristen lokken om op de foto te gaan met deze typische Peruaanse fauna, dat zie je veel hier.
Goed, onze bus van Noach is vol, alle plaatsen zijn bezet en het gangpad ook, we vertrekken. Een oud vrouwtje dat empenadas verkoopt (gevulde broodjes) wordt aan de rand van het dorp als verstekeling overboord gezet. Onmiddelijk gaan we omhoog. Krakend slingert het vehikel zich naar boven, bocht na bocht, tot we de hoogvlakte hebben bereikt, een weids rotslandschap op 4800 meter boven de zeespiegel. Op het hoogste punt stappen de verkoopsters uit. Hier, in het midden van nergens, op de top van de wereld, installeren ze hun handeltje op een deken en wachten de hele dag op passerende tourbussen, al verder breiend aan hun voorraad.
