Bonnefooi

30 juli - 2 augustus 2018

Op de bonnefooi. Klinkt leuk, maar hoe regel je dat eigenlijk? Als volgt. Op zaterdag besluiten maandag te vertrekken, maar nog niet weten waar naartoe. Vaag aan Hongarije denken, in ieder geval ‘die kant’ op. En dan op zondag wakker worden en zeggen: nee, we gaan naar Zweden.

Want niet alleen in Nederland is het deze zomer ongekend droog en warm, overal in Europa is het stralend weer. En dus biedt 2018 een uitgelezen mogelijkheid om eens een land te bezoeken waar je altijd al heen wilde, maar steeds dacht: tja…maar dat weer hè?!? Een land als Zweden dus. Ik heb het als tiener met m’n ouders bezocht en herinner me regenbuien die maanden duurden, hoewel we er slechts twee weken zijn geweest. Ik bedoel maar. En toen hadden we nog een camper terwijl we nu veroordeeld zijn tot een tent van een prijsknaller.

En dus, terwijl weer.online.nl nog minstens een week zon aangeeft, vertrekken we maandag 30 juli richting het noorden in een tot de nok toe volgestouwde auto. In Winterswijk maken we een tussenstop bij een grote kampeerspeciaalzaak om nog een paar essentiële onderdelen te kopen, een kek opklaptafeltje bijvoorbeeld. En luchtbedden…van die ouderwetse, lekker degelijk, van rubber en canvas. Want we zijn een beetje klaar met die fancy dingen van tegenwoordig, als je er naar kijkt zijn ze al lek is onze ervaring. Móet dat? kreunt de auto als we de luchtbedden achterin gooien. Ze zijn namelijk wel een beetje zwaar.

Met dat hele zwikkie rijden we naar Puttgarden in Noord-Duitsland waar de veerboot naar Denemarken vertrekt. Het is al zes uur geweest en we besluiten de overtocht tot morgen uit te stellen en een camping te zoeken. Camping Strukkamphuk wordt dat. In de bloedhitte gaat onze nieuwe tent omhoog, voor € 100 gekocht bij de Lidl. Gelukkig hebben we een paar weken geleden geoefend in een parkje in de buurt en is hij redelijk vlotjes opgezet en ingericht. Daarna: eten! Bier! We doen ons tegoed bij het restaurantje op de camping en fietsen daarna nog een rondje over de dijk in het lekkere avondzonnetje. De vakantie is begonnen, dat is duidelijk!

Dinsdag nemen we de veerboot naar Denemarken en rijden door naar Kopenhagen waar we terecht komen op stadscamping DCU Absalon aan de rand van de stad. Dan blijft er nog tijd over om naar het strand te gaan, waar het zeewater ongelooflijk warm blijkt: 24 graden liefst. Onderweg zien we het Deense woord van de dag: hjertestarter. In goed hollands, ahum: defibrillator.

Woensdag op de fiets naar Kopenhagen. Het is negen kilometer naar het centrum en vandaar nog een paar kilometer naar ‘den lille havfrue’, het beeld van de kleine zeemeermin. De stad beschikt over prima fietspaden en Wende rijdt grotendeels zelf, op haar paars-roze K3-fietsje met de favoriete knuffel IJsje aka Leela stevig vastgesnoerd onder de snelbinders. 

Als verantwoorde ouders hadden we haar graag voorbereid door het sprookje van de kleine zeemeermin te vertellen, voorzien van enige context over Hans Christian Andersen en de Deense cultuur van de negentiende eeuw, maar ja, leve de bonnefooi, Denemarken overvalt ons een beetje en we weten er eigenlijk geen biet vanaf, dat sprookje inclusief. Dus Wende toont zich dan ook weinig geïnteresseerd in het bescheiden beeldje, wil niet op de foto en klimt demonstratief in een boom samen met de trouwe IJsje aka Leela, als een soort 'hints'-opdracht voor 'je kunt de boom in'.

  

Ook het wisselen van de wacht, om 16:00 toevallig meegepikt bij Amaliënborg (het winterpaleis van het Deense koningshuis), boeit haar niet. De wachters hebben het overigens zwaar te verduren in de hitte vandaag, aan de rode hoofden kun je duidelijk zien wie z’n tour of duty al heeft gehad en wie nog moet.

Nyhavn dan, het grachtje met de gekleurde huizen, ook zo’n toeristische trekpleister? Niet voor Wende. Nee, ze leeft pas weer op wanneer we de Rundetaarn beklimmen, een ronde toren die geen treden heeft, maar een ronddraaiend pad waardoor je als het ware naar boven kunt wandelen (of paardrijden, zoals ooit tsaar Peter de Grote), naar de top op 36 meter hoogte vanwaar je over Kopenhagen kunt uitzien. Het is de oudste sterrenwacht van Europa, nog steeds in gebruik trouwens. Denemarken heeft een van ’s werelds grootste astronomen voortgebracht, Tycho Brahe, wiens waarnemingen in de zestiende eeuw vijf keer zorgvuldiger waren dan die van zijn tijdgenoten. Nog steeds meende hij dat de zon om de aarde draaide, maar hij kon dat wel met 5x meer zekerheid zeggen…

Na deze inspanning trekken we ons terug in het Kongens Have –‘de koningstuin’– met een colaatje en daarna gaan we uit eten bij een pizzeria. En dan....moeten we weer zo’n tien kilometer terugfietsen, de heuvel op en met een hoop Carlsberg in de benen, ondertussen een kind op een fietsje voortduwend dat onafgebroken zit te zingen en te kletsen, ook al is het inmiddels negen uur ’s avonds. Ze heeft energie voor (K)3, lijkt het… Morgen naar Zweden.