Gallisch

17 -  24 juli 2022

Ooit was heel Gallië door de Romeinen bezet. Heel Gallië?! Nee, één camping biedt koppig weerstand: Campix. En daar gaat de familie Frieswijk een weekje kamperen.

Italië

Italië is een prachtig land, klassieker dan klassiek. Zonder de Romeinse beschaving waren we nergens geweest als mensheid. Een van de vele hilarische scènes in Monty Python’s ‘Life of Brian’ (HIER)gaat over de aanvoerder van een joodse verzetsgroep die zijn mannen ophitst met vraag: wat hebben de Romeinen ooit voor òns gedaan? Het is retorisch bedoeld, maar tot zijn ergernis beginnen de mannen allemaal dingen op te noemen. Aquaducten. Wegen. Sanitaire voorzieningen. Badhuizen. Veiligheid. Wijn. Waarop de aanvoerder tenslotte verzucht: oké, oké, maar behalve aquaducten, wegen, sanitaire voorzieningen, badhuizen, veiligheid en wijn... wat hebben de Romeinen ooit voor ons gedaan?

 

De erfenis van die beschaving vind je overal in Italië terug, het is het land met de meeste monumenten en ruïnes ter wereld. Maar Italië is natuurlijk meer dan dat. Het is ook het land van de Renaissance en de kunst en architectuur die daarbij horen en de wonderschone oude stadjes. Het land van stijl en design, of het nou om mode, auto’s of landschappen gaat of de gesoigneerde Italianen zelf. Het land van de beroemde Italiaanse keuken, waarvan pizza en pasta de wereld hebben veroverd. En het land van maffia, opera, scooters, handgebaren en la dolce vita, het goede leven.

 

Ik ben er een aantal keren geweest, op verschillende manieren. De meest gedenkwaardige reis was toch die per fiets in 2006. Door onze straat in Utrecht liep ooit een limes, een Romeinse landgrens; gekleurde tegels geven de precieze plek aan. Vanaf die voormalige buitengrens van het Romeinse Rijk zijn wij toen helemaal naar de hoofdstad gefietst, Rome dus. Historischer wordt het niet.

 

In 1985 voor het eerst, na mijn eindexamen met schoolvriend Willem (HIER)

In 1989 een rondje met de trein met vriendin Nyske (HIER)

 

In 1998 met vriendin Fijtje (HIER)

 

In 2006 op de fiets met Christel, toen alle wegen naar Rome leidden (HIER)

 

En in 2012 nog een keer per ongeluk, naar Venetië  (HIER)

 

Plus in 2022 met de camper (HIER)

Ultima stazione

4 – 13 augustus 2022

Onze laatste week brengen we door op camping Podere Sei Poorte. Dat klinkt heel Italiaans, maar het betekent ‘de boerderij van de zes Poorten’ en daarmee worden de zes leden van de familie Poorte bedoeld die 20 jaar geleden hier in Monteciccardo zijn neergestreken en een oude boerderij met een paar droge akkers hebben omgetoverd tot een bloeiend vakantiebedrijf. Nederlandse eigenaren dus, en dan krijg je vanzelf allemaal Nederlanders op je camping.

 

San Marino

7 augustus 2022

Een uur rijden van onze camping ligt dwergstaatje San Marino. Voor de landenverzamelaar die ik ben een schot voor open doel. Nummer 54 wordt het. Opschepperig? Hallo zeg, dit is een blog over reizen!

Bolsena

3 - 4 augustus 2022

Midden in Italië, verstopt in de heuvels boven Rome, vind je Il Parco dei Mostri, het monsterpark. Een even rijke als excentrieke graaf bouwde hier zijn landgoed vol met bizarre beelden. Surrealisme uit de zestiende eeuw.

Paestum

1 – 3 augustus 2022

Zuid-Italië is het echte Italië, zeggen ze wel. Maar wij gaan er juist heen voor een Griekse tempel. Huh?

Tja, de Griekse beschaving is nou eenmaal eeuwen ouder dan de Romeinse. Dus terwijl Rome nog maar een suf dorpje aan de Tiber was filosofeerden de Grieken er al druk op los en voeren ze de Middellandse Zee over om her en der nieuwe gebieden te claimen. Zuid-Italië vormde de Griekse kolonie Magna Graeci en vandaar dat je hier ook Griekse tempels vindt.

 

Pompeï

31 juli – 1 augustus 2022

Een vulkaan en een ruïne. Als je die twee dingen hoort weet je genoeg: de Vesuvius en Pompeï. Sinds de dramatische uitbarsting in 79 na Christus horen ze onlosmakelijk bij elkaar in de menselijke database.

Wij willen ze allebei bezoeken en dat betekent weer een flink stuk rijden, dieper de zweterige ‘laars’ in. Eerst via de SS1 ofwel Via Aurelia die langs de kust naar Rome voert. Aurelia betekent ‘goud’, daar komt de naam echter niet vandaan, maar van ene Aurelius Cotta die de weg in de derde eeuw voor Christus liet aanleggen - al is hij tegenwoordig geasfalteerd en deels vierbaans, het is dus feitelijk een oude Romeinse weg. En veel onderhoud lijkt er sinds Julius Ceasar niet meer gedaan, want het wegdek is beroerd en we hotsebotsen wat af, tot we tenslotte de moderne tolweg kunnen opdraaien. We passeren Rome rechts en Napels links en arriveren tegen vieren bij camping Spartacus in Pompeï. Een echte stadscamping met simpele grindveldjes waar het zwembad gesneuveld is ten koste van veel lucratievere parkeerplekken, maar voordeel is dat het vanaf hier slechts 5 minuten lopen is naar de ruïnes van Pompeï.

Pisa

24 - 31 juli 2022 

De vakantie gaat naar Italië dit jaar en voor het eerst hebben we vooraf een paar campings besproken. De eerste zit in Vada, niet ver van Pisa. Toscane dus.

De start is wat apart. Wende en ik zitten namelijk al in Frankrijk met de camper vanwege een weekje vakantie met de Frieswijk-clan (zie HIER). Dus stapt Christel zondagochtend in alle vroegte op de Thalys en pikken wij haar op bij een klein stationnetje ten oosten van Parijs en begint vanaf daar het grote boemelen over de Franse péage.

Drenthe

2 - 6 juli 2022

Al jaren spreken Wim en ik over het idee om in Drenthe te fietsen. Het is ons eeuwige plan-B dat nooit doorgaat omdat we wel iets leukers kunnen verzinnen. Maar dit jaar wisten we echt niets beters en dus werd het ... Drenthe.

Londen

27 – 30 mei 2022

Vroeger ging je naar Londen voor de musea en de bezienswaardigheden. Tegenwoordig komt daar Harry Potter bij. Tenminste, als je met Wende op stap gaat.

Ze is een grote fan, al gevorderd tot boek nummer zes en heeft alle films gezien, dus speciaal voor haar had ik maanden geleden al een verrassing geregeld: een uitstapje naar the place where the magic happens, ofwel de Harry Potter Filmstudio van Warner Brothers in Londen. Dat zou op zondagmiddag plaatsvinden. En omdat we vrijdag al vertrokken hadden we eerst nog anderhalve dag om ons aan de meer traditionele must-sees van de hoofdstad te wijden.

Ardennen

M’n favoriete vakantiebestemming, dat zijn toch wel de Ardennen. Sinds ik er voor het eerst naartoe fietste, in 1991, ben ik groot liefhebber geworden van dit miniatuurgebergte in de tuin van de buren. Ik word altijd heel blij als ik Nederland verlaat en voorbij Luik de E-25 oppik met z’n steile hellingen en slechte wegdek. Heuvels, naaldbossen, slingerende wegen, beekjes, verborgen valleien...je vindt het er allemaal. Een prachtig gebied om te wandelen of te fietsen. 

Bovendien nemen de Ardennen een speciale plaats in onze familiehistorie in, want om de paar jaar vieren we er met z’n allen de trouwdag van m’n ouders. Daardoor telt het gebied inmiddels zoveel bekende plekken dat het een beetje als thuiskomen voelt. Zeker La Roche-en-Ardenne, waar we zo langzamerhand wel iedere denkbare activiteit hebben gedaan...inclusief per fiets de bloedstollende, zeven kilometer lange afdaling afsjezen. Hieronder een overzicht van 30 jaar Ardennentoerisme.

Bertrix

 30 april -  7 mei 2022

Wat de Ourthe is voor het noorden is de Semois voor het zuiden van de Ardennen. Ofwel een plezierrivier die zich in duizend bochten wringt om ieder plaatsje aan te doen opdat zoveel mogelijk toeristen kunnen kajakken en waterfietsen, zo lijkt het wel.

Wijk aan Zee

16 - 18 april 2022

Met Pasen een weekendje weg in eigen land. Dan moet je geluk hebben met het weer. Dat hadden we.

Het was warm en zonnig, prima weer om te kamperen. En dat vond iedereen kennelijk, want veel campings langs de kust zaten vol, merkten we. Uiteindelijk konden we terecht bij een bescheiden kampeerterreintje in Wijk aan Zee. Het was eigendom van het Nivon, een socialistische organisatie die een eeuw geleden is opgericht met het doel om de arbeiders te verheffen en verpozing in de natuur te bieden. Tegenwoordig beheren ze een aantal kampeerterreinen en natuurvriendenhuizen die worden gerund door vrijwilligers en waar gemeenschapszin hoog in het vaandel staat. Het is kleinschalig en sympathiek en komt uit een ouderwets rood hart. Een vriendelijke man wees ons een plekje achterin een klein veldje en dat zag er prima uit.