Brussel

Een dagje Brussel. Dat betekent een rondje Grote Markt, Manneken Pis en de statige Koningswijk met zijn hobbelige keien en verrassende uitkijkjes over de binnenstad. Maar Brussel is meer.

Voor mij heeft Brussel een speciale betekenis. Ik heb hier een jaar gewerkt in het Europese Parlement, in 1999/2000, en woonde er toen door de week. Daarom is een bezoek aan Brussel voor mij niet compleet zonder ook naar de Europese wijk te gaan, naar het Europese Parlement en de buurt daar omheen waar ik veel tijd doorbracht. Ook nu dus. Twintig jaar later blijkt er wel één en ander veranderd. Het parlementsgebouw is natuurlijk nog steeds dezelfde kolos van glas en staal, maar de toegang, destijds een bouwput waar je over planken moest manoeuvreren, is nu een gesoigneerd plein waar mensen foto’s staan te maken en de plaatselijke jeugd aan het skateboarden is. Kijkend naar de enorme spiegelende façade is het onmogelijk mijn kantoortje te vinden, maar dat kon ik toen ook al niet.

In 2000 voor het parlement

België

Vrijheid is: een camper. Ik kan niet anders zeggen, zo hier op een gratis plek aan het riviertje, nou ja, het beekje de Masblette dat eindeloos voorbij keuvelt. Net teruggekeerd van een mooie wandeling en nu luie stoel, koud biertje en opgeladen laptop onder handbereik.

Over de Ardennen hebben we het dan. Omdat Christel weer aan het werk moest, maar ik nog een weekje vrij was, besloot ik zelf een paar dagen met de camper op stap te gaan. En omdat je in een paar dagen niet ver komt, werd het dus België. Heel graag wilde ik eens een bezoekje brengen aan Waterloo en dus reed ik dinsdag die kant op met onze Ducato rammelbak. Onderweg werd ik nog gegeseld door stortbuien, maar toen ik aankwam begon de zon te schijnen, wat kan het weer toch cliché doen soms. 

Boedapest

3 augustus 2021

Het is zover, na 33 jaar ben ik terug in Boedapest. Destijds arriveerde ik per fiets, na een prachtige tocht door Europa (zie HIER), nu natuurlijk per camper. De tijden zijn veranderd. Voor mij, maar ook voor Boedapest.

Niks IJzeren Gordijn en communisme meer. Hongarije is een kapitalistische democratie en doet mee aan de grote Europese droom, als lidstaat van de Europese Unie. Al is het een zorgenkindje, met die rechts-extremistische Orban en zijn repressieve politiek. Maar je kunt Hongarije gewoon binnenrijden zonder visum, overal pinnen, Engels praten met de inwoners (vooral jongeren), shoppen en lekker op terrasjes zitten. In 1988 was dat er allemaal nog niet bij, kan ik je verzekeren. 

Balaton

30 juli – 5 augustus 2021

 Tot een eeuw geleden vormden Oostenrijk en Hongarije één staat, de Oostenrijk-Hongaarse dubbelmonarchie. Nu moet je een grens over naar Hongarije. Wij passeren hem in Hegyeshalom. Grappig trouwens dat Hongarije je verwelkomt met 'shalom'. Maar dat terzijde.

Wenen

28 – 30 juli 2021

“Wenen? Om te huilen!”

Wende Cools

Er is een hoop geschiedenis geschreven in Wenen. Aan die lijst van historische gebeurtenissen kan vanaf nu ook de glorieuze intocht van Wende, Christel en Arthur uit Utrecht worden bijgeschreven.

Een heroïsche prestatie, voorwaar. Het vereist namelijk 14 kilometer fietsen vanaf de camping in Klosterneuburg. Weliswaar via fietspaden en over terrein – langs de Donau – zo plat als een schnitzel, maar wel in verzengende hitte, tegen de dertig graden aan. Maar Cools & co geven geen krimp. Een kilometerslang grindpad langs de rivier, een ijzeren brug, betonnen pijlers vol graffiti, cruiseschepen als de Maxima 1, tenslotte de drukke straten van Wenen en eindigen bij een schaduwrijk bankje in de Volksgarten, het voortuintje van wat ooit – toen Oostenrijk nog iets voorstelde – de keizerlijke residentie was, te weten de Hofburg.