Kijk je op je mobiel?

Kies dan de 'Internetversie', helemaal onderaan deze pagina. Dat navigeert veel beter.

Waarom?

'Jongens, het leven is een vreemde reis,
Maar wellicht leert een mensch wat onderweg.’
Martinus Nijhoff, 'De jongen

Als schrijven en reizen je passies zijn, dan ligt een weblog over reizen voor de hand natuurlijk. Ik ben ermee begonnen in 2006, toen ik met het oog op een fietstocht naar Rome een weblog onder de titel 'Alle wegen leiden naar...' aanmaakte. Na een paar jaar is dat veranderd in het wat handzamere 'friesreis'. 

 

Terschelling

Voor ons was 2023 een jaar van verbouwen en menige vrije dag ging op aan klussen. Maar in december vonden we eindelijk gelegenheid om een weekendje uit te waaien, en wel op Terschelling.

Florence

5 – 12 augustus 2023

Onze vakantie in Bosnië eindigt dus in Italië. Wat een verrassing. En nu?

Terwijl de kilometers voorbij schieten en de avond nadert, zoeken we driftig naar een leuke camping. Onder Venetië? Bij het Gardameer? Een ander meer? We zoeken ons suf, bellen twee campings van vorig jaar, vol. Maar dan is het raak, op internet vinden we een op het oog prima camping die nog plek heeft. Nadeel: hij zit vlakbij Florence, drie uur rijden naar het zuiden. Voordeel: hij zit vlakbij Florence. Want daar wilde Wende vorig jaar graag naartoe, om de Ponte Vecchio te zien, en dat lukte toen niet. Laten we dat maar doen dan. De koers gaat zuidwaarts, we steken de Povlakte over en arriveren in het donker, rond half tien uur, op camping Mugello Verde, genoemd naar een naburig racecircuit. Na inchecken slingeren we omhoog de helling op, want we staan weer op de bovenste rij. Eind goed al goed.

Kroatië (slot)

2 - 5 augustus 2023

Voor Christel en mij is het niet de eerste keer dat we in Hrvatska zijn, Kroatië dus. En in zekere zin voor Wende ook niet, want zij reisde toen, elf jaar geleden, in de buik mee.

Kroatie

 28 juli – 2 augustus 2023

Onze eerste camping in Kroatië, Camp Lavanda ofwel Camping Lavendel, is een steile terrassencamping aan zee. Vanaf ons plekje op de bovenste rij kijken we uit over de Middellandse Zee en buureiland Korculo rechts van ons. Even wennen, al die blauwheid.

Mostar

27 – 28 juli 2023

Onze volgende bestemming wordt Mostar. Deze stad dankt zijn naam en faam aan zijn fraaie middeleeuwse brug, de Stari Most (Oude Brug). Die niet echt middeleeuws is, maar daarover later.

Het zonnetje schijnt en het wordt weer zinderend heet. We pakken ons boeltje in en geven de Vlamingen - die  geen eigen vervoer hebben – een lift naar Foca vanwaar zij een bus oostwaarts pakken. Mostar is de andere kant op, een rit van zo’n drie uur grotendeels door het Sutjeska National Park met weidse vistas over het berglandschap. In een voorstadje van Mostar, Blaganj genaamd, zit een camping die iedereen aanraadt; wanneer we arriveren begrijpen we meteen waarom; want in een land dat uitblinkt in gastvrijheid slaat Camp Blaganj alles. Bij inchecken krijgen we allereerst een fles zelfgemaakte witte wijn cadeau, gevolgd door een welkomstdrankje, een schaal meloen én een stuk taart. Ongelooflijk!

Tara

25 – 27 juli 2023

De weg naar het zuiden is zoals alle wegen in dit land: smal, slingerend en schilderachtig. Voortdurend volg je bergstromen die diepe kloven hebben uitgesleten in het beboste gebergte. In heel Bosnië zul je maar één snelweg vinden.

Het land oogt leeg en ongerept. Hoewel het een kwart groter is dan Nederland wonen er slechts 3,5 miljoen mensen dus de bevolkingsdichtheid is…eh…dun. Wanneer we onderweg opmerken dat we echt ‘in the middle of nowhere’ zijn, vindt Wende dat nog te zwakjes uitgedrukt – heel Bosnië is volgens haar simpelweg ‘nowhere’. En het zuidoostelijke deel richting Montenegro oogt helemaal verlaten. Hier bevindt zich het Sutjeska National Park, een berggebied met de hoogste piek van Bosnië (de Maglic, 2386 meter), de wildste rivier (de Tara) en een van de laatste oerbossen van Europa, waar beren en gemzen leven. 

Sarajevo

23 - 25 juli 2023

Belegeringen lijken iets uit een ver verleden. Met je leger een stad omsingelen en wachten tot de uitgehongerde bewoners zich overgeven, dat is iets uit de barbaarse middeleeuwen, toch?! In Sarajevo weten ze beter.

Vrbas

19 – 22 juli 2023

Donderdag, drie uur ‘s middags. Na een ouderwetse autorij-marathon liggen we eindelijk te dobberen in de rivier de Sava. Ofwel we zijn in Bosnië.

Luxor (slot)

28 - 30 april 2023

Dag 2 in Luxor. Ons plan was om fietsen te huren, maar vanwege de hitte besloten we dat een dagje uit te stellen. Morgen zou het ietsje koeler worden.

Luxor

27 - 28 april 2023

Luxor is de voormalige hoofdstad van het oude Egypte, al heette de stad destijds Thebe. Dezelfde naam als ons hotel trouwens.

Nijlcruise

25 - 27 april 2023

‘Nile Jewel’ luidde de naam van onze cruiseboot. Dat leek iets te bloemrijk uitgedrukt voor het drijvende flatgebouw dat het in wezen was. Maar voor de rest bleek ons nieuwe huis voor de komende twee dagen tiptop in orde en dat was een hele geruststelling, want je weet nooit precies wat je krijgt als je thuis met drie muisklikken iets boekt.

Aswan

23 -25 april 2023

De spoorwegen in Egypte hebben geen beste reputatie, maar er is één uitzondering: de Watania Sleeping Train, een nachttrein die in particuliere handen is. Hij vertrekt elke avond om 19:45 van spoor elf in Caïro en arriveert volgens dienstregeling veertien uur later in de zuidelijkste stad van het land, Aswan, zo’n 700 kilometer verderop. En ik zal je zeggen: het is een geweldige ervaring. Met dank aan de man in seat 61.

 Dat laatste moet ik even uitleggen. ‘The man in seat 61’ is een ongelooflijke website waarop een of andere treinfanaat uit Engeland alle informatie over alle treinen in de wereld verzamelt en bijhoudt. Alles wat je wilt weten staat erop: van het soort treinen tot hoe je kaartjes moet kopen, van de dienstregeling tot hoe de coupés er precies uitzien, echt alles heeft hij uitgezocht, en alle informatie is getest en geactualiseerd door gebruikers. Dankzij deze site was het boeken van de trein een makkie.

Caïro

22 - 23 april 2023 

Onlangs, tijdens een saaie autorit, filosofeerden we met z’n drieën over de landen die we nog zouden willen bezoeken voordat Wende haar ouders zat was en zelf op pad ging. Er kwam een top-vijf uit en Egypte stond daarin. Niet het Egypte van zon, zee, strand, maar het Egypte van de farao’s: het land van piramides, tempels en de Nijl. Vandaar dat we in de meivakantie ineens in vlucht MS734 van Egypt Air naar Caïro zaten. 

 

Châtel

“Artúúr! Your ‘ips... move your ‘ips!” Oh la la, een Française die je smeekt je ‘eupen meer te bewegen… In een ander leven zou ik daar misschien rode oortjes van krijgen, helaas gaat het nu om een dik ingepakte skilerares die mij een ijzige helling probeert af te krijgen. Welkom op wintersport! 

Gallisch

17 -  24 juli 2022

Ooit was heel Gallië door de Romeinen bezet. Heel Gallië?! Nee, één camping biedt koppig weerstand: Campix. En daar gaat de familie Frieswijk een weekje kamperen.

Italië

Italië is een prachtig land, klassieker dan klassiek. Zonder de Romeinse beschaving waren we nergens geweest als mensheid. Een van de vele hilarische scènes in Monty Python’s ‘Life of Brian’ (HIER)gaat over de aanvoerder van een joodse verzetsgroep die zijn mannen ophitst met vraag: wat hebben de Romeinen ooit voor òns gedaan? Het is retorisch bedoeld, maar tot zijn ergernis beginnen de mannen allemaal dingen op te noemen. Aquaducten. Wegen. Sanitaire voorzieningen. Badhuizen. Veiligheid. Wijn. Waarop de aanvoerder tenslotte verzucht: oké, oké, maar behalve aquaducten, wegen, sanitaire voorzieningen, badhuizen, veiligheid en wijn... wat hebben de Romeinen ooit voor ons gedaan?

 

De erfenis van die beschaving vind je overal in Italië terug, het is het land met de meeste monumenten en ruïnes ter wereld. Maar Italië is natuurlijk meer dan dat. Het is ook het land van de Renaissance en de kunst en architectuur die daarbij horen en de wonderschone oude stadjes. Het land van stijl en design, of het nou om mode, auto’s of landschappen gaat of de gesoigneerde Italianen zelf. Het land van de beroemde Italiaanse keuken, waarvan pizza en pasta de wereld hebben veroverd. En het land van maffia, opera, scooters, handgebaren en la dolce vita, het goede leven.

 

Ik ben er een aantal keren geweest, op verschillende manieren. De meest gedenkwaardige reis was toch die per fiets in 2006. Door onze straat in Utrecht liep ooit een limes, een Romeinse landgrens; gekleurde tegels geven de precieze plek aan. Vanaf die voormalige buitengrens van het Romeinse Rijk zijn wij toen helemaal naar de hoofdstad gefietst, Rome dus. Historischer wordt het niet.

 

In 1985 voor het eerst, na mijn eindexamen met schoolvriend Willem (HIER)

In 1989 een rondje met de trein met vriendin Nyske (HIER)

 

In 1998 met vriendin Fijtje (HIER)

 

In 2006 op de fiets met Christel, toen alle wegen naar Rome leidden (HIER)

 

En in 2012 nog een keer per ongeluk, naar Venetië  (HIER)

 

Plus in 2022 met de camper (HIER)

Ultima stazione

4 – 13 augustus 2022

Onze laatste week brengen we door op camping Podere Sei Poorte. Dat klinkt heel Italiaans, maar het betekent ‘de boerderij van de zes Poorten’ en daarmee worden de zes leden van de familie Poorte bedoeld die 20 jaar geleden hier in Monteciccardo zijn neergestreken en een oude boerderij met een paar droge akkers hebben omgetoverd tot een bloeiend vakantiebedrijf. Nederlandse eigenaren dus, en dan krijg je vanzelf allemaal Nederlanders op je camping.

 

San Marino

7 augustus 2022

Een uur rijden van onze camping ligt dwergstaatje San Marino. Voor de landenverzamelaar die ik ben een schot voor open doel. Nummer 54 wordt het. Opschepperig? Hallo zeg, dit is een blog over reizen!

Bolsena

3 - 4 augustus 2022

Midden in Italië, verstopt in de heuvels boven Rome, vind je Il Parco dei Mostri, het monsterpark. Een even rijke als excentrieke graaf bouwde hier zijn landgoed vol met bizarre beelden. Surrealisme uit de zestiende eeuw.

Paestum

1 – 3 augustus 2022

Zuid-Italië is het echte Italië, zeggen ze wel. Maar wij gaan er juist heen voor een Griekse tempel. Huh?

Tja, de Griekse beschaving is nou eenmaal eeuwen ouder dan de Romeinse. Dus terwijl Rome nog maar een suf dorpje aan de Tiber was filosofeerden de Grieken er al druk op los en voeren ze de Middellandse Zee over om her en der nieuwe gebieden te claimen. Zuid-Italië vormde de Griekse kolonie Magna Graeci en vandaar dat je hier ook Griekse tempels vindt.

 

Pompeï

31 juli – 1 augustus 2022

Een vulkaan en een ruïne. Als je die twee dingen hoort weet je genoeg: de Vesuvius en Pompeï. Sinds de dramatische uitbarsting in 79 na Christus horen ze onlosmakelijk bij elkaar in de menselijke database.

Wij willen ze allebei bezoeken en dat betekent weer een flink stuk rijden, dieper de zweterige ‘laars’ in. Eerst via de SS1 ofwel Via Aurelia die langs de kust naar Rome voert. Aurelia betekent ‘goud’, daar komt de naam echter niet vandaan, maar van ene Aurelius Cotta die de weg in de derde eeuw voor Christus liet aanleggen - al is hij tegenwoordig geasfalteerd en deels vierbaans, het is dus feitelijk een oude Romeinse weg. En veel onderhoud lijkt er sinds Julius Ceasar niet meer gedaan, want het wegdek is beroerd en we hotsebotsen wat af, tot we tenslotte de moderne tolweg kunnen opdraaien. We passeren Rome rechts en Napels links en arriveren tegen vieren bij camping Spartacus in Pompeï. Een echte stadscamping met simpele grindveldjes waar het zwembad gesneuveld is ten koste van veel lucratievere parkeerplekken, maar voordeel is dat het vanaf hier slechts 5 minuten lopen is naar de ruïnes van Pompeï.

Pisa

24 - 31 juli 2022 

De vakantie gaat naar Italië dit jaar en voor het eerst hebben we vooraf een paar campings besproken. De eerste zit in Vada, niet ver van Pisa. Toscane dus.

De start is wat apart. Wende en ik zitten namelijk al in Frankrijk met de camper vanwege een weekje vakantie met de Frieswijk-clan (zie HIER). Dus stapt Christel zondagochtend in alle vroegte op de Thalys en pikken wij haar op bij een klein stationnetje ten oosten van Parijs en begint vanaf daar het grote boemelen over de Franse péage.

Drenthe

2 - 6 juli 2022

Al jaren spreken Wim en ik over het idee om in Drenthe te fietsen. Het is ons eeuwige plan-B dat nooit doorgaat omdat we wel iets leukers kunnen verzinnen. Maar dit jaar wisten we echt niets beters en dus werd het ... Drenthe.

Londen

27 – 30 mei 2022

Vroeger ging je naar Londen voor de musea en de bezienswaardigheden. Tegenwoordig komt daar Harry Potter bij. Tenminste, als je met Wende op stap gaat.

Ze is een grote fan, al gevorderd tot boek nummer zes en heeft alle films gezien, dus speciaal voor haar had ik maanden geleden al een verrassing geregeld: een uitstapje naar the place where the magic happens, ofwel de Harry Potter Filmstudio van Warner Brothers in Londen. Dat zou op zondagmiddag plaatsvinden. En omdat we vrijdag al vertrokken hadden we eerst nog anderhalve dag om ons aan de meer traditionele must-sees van de hoofdstad te wijden.

Ardennen

M’n favoriete vakantiebestemming, dat zijn toch wel de Ardennen. Sinds ik er voor het eerst naartoe fietste, in 1991, ben ik groot liefhebber geworden van dit miniatuurgebergte in de tuin van de buren. Ik word altijd heel blij als ik Nederland verlaat en voorbij Luik de E-25 oppik met z’n steile hellingen en slechte wegdek. Heuvels, naaldbossen, slingerende wegen, beekjes, verborgen valleien...je vindt het er allemaal. Een prachtig gebied om te wandelen of te fietsen. 

Bovendien nemen de Ardennen een speciale plaats in onze familiehistorie in, want om de paar jaar vieren we er met z’n allen de trouwdag van m’n ouders. Daardoor telt het gebied inmiddels zoveel bekende plekken dat het een beetje als thuiskomen voelt. Zeker La Roche-en-Ardenne, waar we zo langzamerhand wel iedere denkbare activiteit hebben gedaan...inclusief per fiets de bloedstollende, zeven kilometer lange afdaling afsjezen. Hieronder een overzicht van 30 jaar Ardennentoerisme.

Bertrix

 30 april -  7 mei 2022

Wat de Ourthe is voor het noorden is de Semois voor het zuiden van de Ardennen. Ofwel een plezierrivier die zich in duizend bochten wringt om ieder plaatsje aan te doen opdat zoveel mogelijk toeristen kunnen kajakken en waterfietsen, zo lijkt het wel.

Wijk aan Zee

16 - 18 april 2022

Met Pasen een weekendje weg in eigen land. Dan moet je geluk hebben met het weer. Dat hadden we.

Het was warm en zonnig, prima weer om te kamperen. En dat vond iedereen kennelijk, want veel campings langs de kust zaten vol, merkten we. Uiteindelijk konden we terecht bij een bescheiden kampeerterreintje in Wijk aan Zee. Het was eigendom van het Nivon, een socialistische organisatie die een eeuw geleden is opgericht met het doel om de arbeiders te verheffen en verpozing in de natuur te bieden. Tegenwoordig beheren ze een aantal kampeerterreinen en natuurvriendenhuizen die worden gerund door vrijwilligers en waar gemeenschapszin hoog in het vaandel staat. Het is kleinschalig en sympathiek en komt uit een ouderwets rood hart. Een vriendelijke man wees ons een plekje achterin een klein veldje en dat zag er prima uit.

Cyprus (slot)

20-23 oktober 2021 

Acht uur ’s ochtends, op het balkonnetje van kamer 4006. Onze room with seaview betaalt zich uit. Voorbij de hoteltuin en de palmbomen strekt zich een blauw panorama van water en lucht uit zover het oog reikt. Een mooie zonnige dag lonkt.

Cyprus

16 – 20 oktober 2021

Een eiland ... ver weg ... met gedoe tussen Grieken en Turken… Nee, veel weten we nog niet over Cyprus wanneer we zaterdagochtend in Eindhoven op het vliegtuig stappen naar het verst verwijderde stukje Europese Unie dat je kunt bedenken.

Brussel

Een dagje Brussel. Dat betekent een rondje Grote Markt, Manneken Pis en de statige Koningswijk met zijn hobbelige keien en verrassende uitkijkjes over de binnenstad. Maar Brussel is meer.

Voor mij heeft Brussel een speciale betekenis. Ik heb hier een jaar gewerkt in het Europese Parlement, in 1999/2000, en woonde er toen door de week. Daarom is een bezoek aan Brussel voor mij niet compleet zonder ook naar de Europese wijk te gaan, naar het Europese Parlement en de buurt daar omheen waar ik veel tijd doorbracht. Ook nu dus. Twintig jaar later blijkt er wel één en ander veranderd. Het parlementsgebouw is natuurlijk nog steeds dezelfde kolos van glas en staal, maar de toegang, destijds een bouwput waar je over planken moest manoeuvreren, is nu een gesoigneerd plein waar mensen foto’s staan te maken en de plaatselijke jeugd aan het skateboarden is. Kijkend naar de enorme spiegelende façade is het onmogelijk mijn kantoortje te vinden, maar dat kon ik toen ook al niet.

In 2000 voor het parlement

België

Vrijheid is: een camper. Ik kan niet anders zeggen, zo hier op een gratis plek aan het riviertje, nou ja, het beekje de Masblette dat eindeloos voorbij keuvelt. Net teruggekeerd van een mooie wandeling en nu luie stoel, koud biertje en opgeladen laptop onder handbereik.

Over de Ardennen hebben we het dan. Omdat Christel weer aan het werk moest, maar ik nog een weekje vrij was, besloot ik zelf een paar dagen met de camper op stap te gaan. En omdat je in een paar dagen niet ver komt, werd het dus België. Heel graag wilde ik eens een bezoekje brengen aan Waterloo en dus reed ik dinsdag die kant op met onze Ducato rammelbak. Onderweg werd ik nog gegeseld door stortbuien, maar toen ik aankwam begon de zon te schijnen, wat kan het weer toch cliché doen soms. 

Boedapest

3 augustus 2021

Het is zover, na 33 jaar ben ik terug in Boedapest. Destijds arriveerde ik per fiets, na een prachtige tocht door Europa (zie HIER), nu natuurlijk per camper. De tijden zijn veranderd. Voor mij, maar ook voor Boedapest.

Niks IJzeren Gordijn en communisme meer. Hongarije is een kapitalistische democratie en doet mee aan de grote Europese droom, als lidstaat van de Europese Unie. Al is het een zorgenkindje, met die rechts-extremistische Orban en zijn repressieve politiek. Maar je kunt Hongarije gewoon binnenrijden zonder visum, overal pinnen, Engels praten met de inwoners (vooral jongeren), shoppen en lekker op terrasjes zitten. In 1988 was dat er allemaal nog niet bij, kan ik je verzekeren. 

Balaton

30 juli – 5 augustus 2021

 Tot een eeuw geleden vormden Oostenrijk en Hongarije één staat, de Oostenrijk-Hongaarse dubbelmonarchie. Nu moet je een grens over naar Hongarije. Wij passeren hem in Hegyeshalom. Grappig trouwens dat Hongarije je verwelkomt met 'shalom'. Maar dat terzijde.

Wenen

28 – 30 juli 2021

“Wenen? Om te huilen!”

Wende Cools

Er is een hoop geschiedenis geschreven in Wenen. Aan die lijst van historische gebeurtenissen kan vanaf nu ook de glorieuze intocht van Wende, Christel en Arthur uit Utrecht worden bijgeschreven.

Een heroïsche prestatie, voorwaar. Het vereist namelijk 14 kilometer fietsen vanaf de camping in Klosterneuburg. Weliswaar via fietspaden en over terrein – langs de Donau – zo plat als een schnitzel, maar wel in verzengende hitte, tegen de dertig graden aan. Maar Cools & co geven geen krimp. Een kilometerslang grindpad langs de rivier, een ijzeren brug, betonnen pijlers vol graffiti, cruiseschepen als de Maxima 1, tenslotte de drukke straten van Wenen en eindigen bij een schaduwrijk bankje in de Volksgarten, het voortuintje van wat ooit – toen Oostenrijk nog iets voorstelde – de keizerlijke residentie was, te weten de Hofburg.

Lofer

 22 – 28 juli 2021

In Lofer dus. Een lief dorpje niet ver van Salzburg. Kerkje, hoofdstraatje, mooie huizen met houten balkons vol rode geraniums. Plus een skilift naar een bescheiden skigebiedje - de Loferer Alm - waar ’s zomers veel gewandeld wordt. Ein toller Sommer in Östereich’s schönste Wanderalm! belooft het plaatselijke toeristenbureau.

Fügen

 17 - 22 juli 2021

De afgelopen jaren zijn we een paar keer door Oostenrijk gereden. En elke keer dachten we: zum Teufel, wat is het hier mooi! En wat zijn de mensen nett! Dus dachten we dit jaar, laten we een keer wat langer blijven.

Een plan hadden we niet, maar toeval wilde dat we vlak voor vertrek hoorden dat een vriendin van ons ‘ergens’ in Oostenrijk zat. Dus lag het voor de hand: we gaan naar ‘ergens’. We vertrokken op zaterdagmiddag en brachten de nacht door in Mühlheim, op een camperplek vlakbij de Rühr - die nog vervaarlijk hoog stond, merkten we. Het was namelijk het weekend na die beruchte week van hevige regenval en overstromingen in Limburg (en België en Duitsland). 

 

Noordzeeroute

3 – 7 juni 2021

Beweerd wordt dat het de mooiste fietsroute van Nederland is: de LF1 ofwel de Noordzeeroute. Van Den Helder tot Vlissingen, eindeloos slingeren langs zee, duinen en badplaatsjes, bijna 300 kilometer in totaal. Dat leek Frieswijk en d'n Helder - Wim voor vrienden - wel wat voor hun jaarlijkse fietstocht.