Fügen

 17 - 22 juli 2021

De afgelopen jaren zijn we een paar keer door Oostenrijk gereden. En elke keer dachten we: zum Teufel, wat is het hier mooi! En wat zijn de mensen nett! Dus dachten we dit jaar, laten we een keer wat langer blijven.

Een plan hadden we niet, maar toeval wilde dat we vlak voor vertrek hoorden dat een vriendin van ons ‘ergens’ in Oostenrijk zat. Dus lag het voor de hand: we gaan naar ‘ergens’. We vertrokken op zaterdagmiddag en brachten de nacht door in Mühlheim, op een camperplek vlakbij de Rühr - die nog vervaarlijk hoog stond, merkten we. Het was namelijk het weekend na die beruchte week van hevige regenval en overstromingen in Limburg (en België en Duitsland). 

 

Op zondag reden we over de drukke E3 door naar Oostenrijk. In de loop van de middag werd ons echter duidelijk dat ook de camping in ‘ergens’ geëvacueerd was vanwege overstromingsgevaar en dat bracht ons ertoe om het eerst hogerop te zoeken: een andere camping, in een andere streek. Dat werd camping ‘Natürlich Hell’ bij Fügen, niet zo heel ver bij Innsbruck vandaan. Ofwel – jodelahiti! – in hartje Tirol, de meest toeristische streek van Oostenrijk.

Hell bleek een prima plek. Een leuke camping, niet al te groot, waar we een mooi plekje toebedeeld kregen aan de voet van een groene alpenweide waar een lief klein hertje scharrelde. De zon scheen overvloedig en er was een zwembad, dus Wende kon eindelijk haar zeemeerminnestaart testen die ze tien maanden geleden had gekregen voor haar verjaardag. Al die tijd waren de zwembaden in Nederland gesloten geweest vanwege de coronamaatregelen.

Een middag gingen we met een skilift een berg op, de Hohe Salve (1317 meter hoog). Om zomers ook toeristen te trekken hebben ze in deze regio bij de skistations zogenaamde ‘Erlebnisparke’ ingericht met verschillende thema’s; hier troffen we ‘Hexenwasser’, ofwel activiteiten rondom het thema ‘heksen’. Je kon een rondje over de bergweide lopen langs allerlei speelvijvertjes voor de kinderen. Leuk opgezet, charmant in z’n eenvoud. En de omgeving is natuurlijk prachtig met al die bergen om je heen.

En over wasser gesproken: we zijn ook wezen raften. Je weet wel, met een bootje een snelstromende rivier af. Ik heb het jaren geleden in India een keer gedaan (HIER) en dat was zo ontzettend leuk dat ik het heel graag nog eens wilde doen, maar het kan niet op zo heel veel plekken in Europa, dus heeft het een tijdje geduurd. We kwamen nu terecht in het Zillertal op een rivier met moeilijkheidsgraad 1,5 tot 2,5, niet heel spectaculair (de schaal loopt op tot 6), maar goed, er was ook een kind bij ditmaal. We deelden de boot met vier grote, logge mannen uit Groningen - een vader en drie tienerzoons – plus gids Russel die ons doopte als Team Awesome. Met Wende voorop als uitkijkpost en boegbeeld tolde Team Awesome de rivier af. Left, right, backwards, fowards, en – als er takken aankwamen – down! Flinke golven sloegen soms over de boot heen, vooral Wende aan de voorkant kreeg de volle laag, maar ze vond het prachtig. Als zeemeermin schrik je niet van een beetje water natuurlijk…

 

 

Na dat tolles Abenteur werd het alweer tijd om te vertrekken. Naar Lofer, het plaatsje waar die vriendin zat. Het water was gezakt, de camping weer in bedrijf, en omdat veel gasten inmiddels waren afgedropen konden we een plekje reserveren.