Zondag 7 augustus
Dag 2, 91 kilometer
Dag 2, 91 kilometer
Er gaat een lange-afstand-fietsroute van Arnhem naar Berlijn, met boekje en bordjes en zo, maar die loopt teveel zuidelijk naar onze zin en zou daardoor teveel tijd kosten, vandaar dat we eigenwijs onze eigen, rechtstreekse route zoeken.
Vandaag, na start, proberen we wat fietsbordjes te volgen van routes door het Teutoburger Wald en dat levert een hoop gezoek op en pittoresk geploeter over glibberige bospaadjes. Na tien kilometer geloven we dat wel en kiezen voor asfalt. Vervolgens krijgen onze ongetrainde benen wat klimmetjes voor de kiezen, waardoor we tegen lunchtijd, half twee, nog maar 32 kilometer verder zijn en behoorlijk opgebrand.
We strijken neer bij een ijssalon in Bad Iburg, aangetrokken door de reclame voor Holländische Poffertjes. Dat is wat we nodig hebben: koffie en poffertjes plus een wafel mit Schokolade und Sahne! Terwijl we deze energieboost verstouwen zijn we getuige van typische folklorelarij in de vorm van opgedofte heren en dames, rijtuigjes, mannetjes met jagershoedjes en zangkoren. Voordat we als eregast moeten meedansen in een of andere TeutoWalsMitHandenFlickenJa verlaten we schielijk het dorpje en fietsen via een mooie bosweg langzamerhand het Teutoburger Wald.
Nog een tijdje zien we het als een groen waas aan onze rechterhand liggen, tot het in de verte verdwijnt en we afdalen richting Herford waar volgens onze kaart een camping zou zijn. Na tevergeefs zoeken besluiten we het te vragen bij een benzinestation. De cassiére kijkt me bevreemd aan en zegt dat ik rechts moet bij den Ampel. Ik weet alleen niet wat een Ampel is. Het blijkt het woord voor ‘stoplicht’. Vanaf dat stoplicht zijn we inderdaad binnen een minuut op de camping. Of camping... Het betreft een grasveldje aan een rivier, horend bij een kanovereniging. Er staan een paar verlaten caravans en één auto met tent, verder zien we niemand, alleen een hele eendenkolonie.
We zetten de tent naast de rivier en genieten van een biertje en het zonnetje dat ineens de kop opsteekt, nadat het de hele dag bewolkt en druppelig is geweest. Later op de avond eten we pizza bij pizzeria Napoli en drinken er voor € 2,50 een enorm glas wijn.
We strijken neer bij een ijssalon in Bad Iburg, aangetrokken door de reclame voor Holländische Poffertjes. Dat is wat we nodig hebben: koffie en poffertjes plus een wafel mit Schokolade und Sahne! Terwijl we deze energieboost verstouwen zijn we getuige van typische folklorelarij in de vorm van opgedofte heren en dames, rijtuigjes, mannetjes met jagershoedjes en zangkoren. Voordat we als eregast moeten meedansen in een of andere TeutoWalsMitHandenFlickenJa verlaten we schielijk het dorpje en fietsen via een mooie bosweg langzamerhand het Teutoburger Wald.
Nog een tijdje zien we het als een groen waas aan onze rechterhand liggen, tot het in de verte verdwijnt en we afdalen richting Herford waar volgens onze kaart een camping zou zijn. Na tevergeefs zoeken besluiten we het te vragen bij een benzinestation. De cassiére kijkt me bevreemd aan en zegt dat ik rechts moet bij den Ampel. Ik weet alleen niet wat een Ampel is. Het blijkt het woord voor ‘stoplicht’. Vanaf dat stoplicht zijn we inderdaad binnen een minuut op de camping. Of camping... Het betreft een grasveldje aan een rivier, horend bij een kanovereniging. Er staan een paar verlaten caravans en één auto met tent, verder zien we niemand, alleen een hele eendenkolonie.
We zetten de tent naast de rivier en genieten van een biertje en het zonnetje dat ineens de kop opsteekt, nadat het de hele dag bewolkt en druppelig is geweest. Later op de avond eten we pizza bij pizzeria Napoli en drinken er voor € 2,50 een enorm glas wijn.
