Vrijdag 12 augustus
Dag 7, 106 kilometer
Dag 7, 106 kilometer
Vroeg op vandaag. Lichte opwinding bij het inpakken: vandaag rijden we Berlijn in! Half negen zitten we op de fiets, zonder ontbijt, want de camping had geen frische brötchen.
In Niemegk, een half uurtje verderop, slaan we in bij een bakker en we ontbijten aan de rand van het bos, in de zon, met brood en een Quarki. We koersen nu noordwaarts. Wind is er nauwelijks meer en het fietst prima. Alle wegen zijn uitstekend, kennelijk is er een inhaalslag geweest de laatste jaren, na de Wende. Ook treffen we nauwelijks meer verwaarloosde huizen of straten zoals in de (voormalige) grensstreek. Opvallend is dat ieder dorp, hoe klein ook, z’n eigen kazerne van de freiwillige Feuerwehr blijkt te hebben; dat lijkt goed geregeld, maar Christel, onze meefietsende brandweerexpert, zet toch vraagtekens bij de professionaliteit en training van zoveel vrijwilligers.
Na een kilometer of 60 zijn we onder de rook van Berlijn, bij het plaatsje Caputh aan de Templiner See. We strijken neer op de ‘boulevard’ bij het veerpontje en eten een bord pasta op het terras van een pizzeria. Vandaar volgen nog een aantal rustige kilometers langs de begroeide oever, tot Potsdam, en daar begint geleidelijk de intocht in Berlijn. Gaandeweg neemt de bebouwing toe en enkele eindeloze, kilometerslange straten met flats aan weerszijden brengen ons tot aan de ringweg, waar het eigenlijk centrum van de stad begint. Je moet een beetje opletten, maar verder is het goed fietsen want er zijn overal fietspaden.
We volgen de bordjes Tiergarten. Daar, midden in het centrum, zit namelijk een camping, nou ja…iets dat Tentstation heet Aen waar je kunt kamperen. Omdat het met geen enkel bordje wordt aangegeven moeten we ontzettend zoeken, maar uiteindelijk, als we al weer dik over de 100 kilometer zijn, vinden we de juiste straat en rijden we tot de ingang en checken in. Het blijkt een in onbruik geraakt zwembad te zijn: op de speelweides kan gekampeerd worden, het sanitair bestaat uit veel kleedhokjes en weinig douches, het zwembad is nu een skatebaan vol graffiti en het pierebadje wordt gebruikt voor beach-volleybal. Het terrein staat helemaal bomvol tentjes. We schrikken er een beetje van, ik met name, omdat ik survivor ben van de allereerste, nogal geïmproviseerde Pinkpop-camping en sindsdien een aan trauma grenzende afkeer heb van hippe tentmassa’s. Maar we vinden best nog een aardig plaatsje, een beetje achteraf, met een bankje en een paar meter ruimte.
’s Avonds, na een regenbuitje, fietsen we de stad in en trakteren onszelf op Thais eten en een biertje. Wir haben es geschafft! Berlijn gehaald, 659 kilometer in zeven dagen. Nu kan onze stedentrip echt beginnen.
Na een kilometer of 60 zijn we onder de rook van Berlijn, bij het plaatsje Caputh aan de Templiner See. We strijken neer op de ‘boulevard’ bij het veerpontje en eten een bord pasta op het terras van een pizzeria. Vandaar volgen nog een aantal rustige kilometers langs de begroeide oever, tot Potsdam, en daar begint geleidelijk de intocht in Berlijn. Gaandeweg neemt de bebouwing toe en enkele eindeloze, kilometerslange straten met flats aan weerszijden brengen ons tot aan de ringweg, waar het eigenlijk centrum van de stad begint. Je moet een beetje opletten, maar verder is het goed fietsen want er zijn overal fietspaden.
We volgen de bordjes Tiergarten. Daar, midden in het centrum, zit namelijk een camping, nou ja…iets dat Tentstation heet Aen waar je kunt kamperen. Omdat het met geen enkel bordje wordt aangegeven moeten we ontzettend zoeken, maar uiteindelijk, als we al weer dik over de 100 kilometer zijn, vinden we de juiste straat en rijden we tot de ingang en checken in. Het blijkt een in onbruik geraakt zwembad te zijn: op de speelweides kan gekampeerd worden, het sanitair bestaat uit veel kleedhokjes en weinig douches, het zwembad is nu een skatebaan vol graffiti en het pierebadje wordt gebruikt voor beach-volleybal. Het terrein staat helemaal bomvol tentjes. We schrikken er een beetje van, ik met name, omdat ik survivor ben van de allereerste, nogal geïmproviseerde Pinkpop-camping en sindsdien een aan trauma grenzende afkeer heb van hippe tentmassa’s. Maar we vinden best nog een aardig plaatsje, een beetje achteraf, met een bankje en een paar meter ruimte.
’s Avonds, na een regenbuitje, fietsen we de stad in en trakteren onszelf op Thais eten en een biertje. Wir haben es geschafft! Berlijn gehaald, 659 kilometer in zeven dagen. Nu kan onze stedentrip echt beginnen.
