Dit
verhaal gaat nou eens niet over reizen, maar over iemand die mijn wereld groter
heeft gemaakt. Ik heb het over Hisham, mijn Palestijnse vriend. Onlangs hoorde
ik dat hij is overleden. Overigens niet in Gaza, zoals zovele duizenden van
zijn landgenoten momenteel, maar gewoon thuis, in Utrecht.
M’n favoriete vakantiebestemming, dat zijn toch wel de Ardennen. Sinds ik er voor het eerst naartoe fietste, in 1991, ben ik groot liefhebber geworden van dit miniatuurgebergte in de tuin van de buren. Ik word altijd heel blij als ik Nederland verlaat en voorbij Luik de E-25 oppik met z’n steile hellingen en slechte wegdek. Heuvels, naaldbossen, slingerende wegen, beekjes, verborgen valleien...je vindt het er allemaal. Een prachtig gebied om te wandelen of te fietsen.
Bovendien nemen de Ardennen een speciale plaats in onze familiehistorie in, want om de paar jaar vieren we er met z’n allen de trouwdag van m’n ouders. Daardoor telt het gebied inmiddels zoveel bekende plekken dat het een beetje als thuiskomen voelt. Zeker La Roche-en-Ardenne, waar we zo langzamerhand wel iedere denkbare activiteit hebben gedaan...inclusief per fiets de bloedstollende, zeven kilometer lange afdaling afsjezen.
Een overzicht van ruim 30 jaar Ardennentoerisme vind je (HIER).
7 - 10 juni 2025
Het was een echte familietraditie: iedere paar jaar de trouwdag van m’n ouders vieren (16 oktober) door in de herfstvakantie een weekje naar de Ardennen te gaan. Maar na de dood van mijn vader in 2018 leek daaraan een einde te komen - tot afgelopen Pinksterweekend. Want na acht jaar afwezigheid streek er eindelijk weer eens een hele zwerm Frieswijken met aanhang neer in het fraaie Belgische heuvellandschap.