Cheraing

 7 - 10 juni 2025

Het was een echte familietraditie: iedere paar jaar de trouwdag van m’n ouders vieren (16 oktober) door in de herfstvakantie een weekje naar de Ardennen te gaan. Maar na de dood van mijn vader in 2018 leek daaraan een einde te komen - tot afgelopen Pinksterweekend. Want na acht jaar afwezigheid streek er eindelijk weer eens een hele zwerm Frieswijken met aanhang neer in het fraaie Belgische heuvellandschap.

Negentien personen, één baby (Sofie), twee honden en zeven auto’s. Dat is de score tegenwoordig, nadat we ooit zijn begonnen met acht personen en twee auto’s. Zo’n gezelschap vraagt om een flink huis, en dat vonden we in het gehuchtje Cheraing, niet ver van Houffalize. (En vlakbij Luxemburg, ideaal voor goedkope shag en benzine.) Geen sfeervolle boerenhoeve zoals andere keren, huis gewoon rechttoe rechtaan, maar met een hoop slaapkamers waar we met wat gepuzzel iedereen fatsoenlijk kwijt konden.

Aankomst op vrijdag, vertrek op maandag, en tussendoor een hoop activiteiten - wat dat betrof was er weinig veranderd sinds die laatste keer in 2017 (HIER). Want in de loop der jaren is ons familieweekje stap voor stap (of moet ik zeggen: baby voor baby) geëvolueerd van een contemplatief samenzijn met af en toe eens een wandeling en avonden die vrijwel in stilte verliepen omdat iedereen nadacht over woorden en betekenissen - het illustere ‘woordenboekspel’ - tot een soort schoolkamp vol activiteiten waarbij op het laatst zelfs een heel schema aan de muur hing waarop per dagdeel het programma stond aangegeven. Van ballonvaren tot quizzen, van moorddiners tot een luchtbukstoernooi, van bonte avonden tot zelfgemaakte speurtochten. Saai was het nooit.

Ook nu niet. Op zaterdag volgde er een uitstapje naar Durbuy, naar verluidt het kleinste stadje van België, voor naar keuze midgetgolf, shoppen of wandelen. En zondag ging het naar La Roche, naar verluidt het leùkste stadje van België (vinden wij wel in ieder geval), en werd er gekanood op de Ourthe dan wel bier en wijn gedronken op het terras. Het weer was een beetje wisselvallig, maar er scheen genoeg zon om het leuk te houden.

En ook de avonden waren goed gevuld, met een muzikale glitterbingo en een moordspel. Wie heeft Berend vermoord door hem een vergiftigd glas wijn te geven? Het bleek Peter te zijn, zijn beste vriend - per ongeluk, want Peter had het eigenlijk gemunt op Klaas, zijn broer. Waarom? Eh, dat is een ingewikkeld verhaal… Menigeen had zich speciaal uitgedost voor beide avonden, dus het was een groot succes.

Veel te snel was het alweer voorbij. Op maandagochtend, vlak voor vertrek, deelde Leonie nog kraanvogeltjes uit, ter herinnering aan Wander die zijn leven lang kraanvogeltjes vouwde. En met dat symbool van een lang en gezond leven toog iedereen - nou ja, behalve een paar geluksvogels die doorreden naar Frankrijk voor nòg meer vakantie – weer terug naar huis.