Krk en vrdr

Maandag 11 juni

Vanuit Venetië zijn we verder gereden naar Kroatië. Venetië, ach, je kent het. Een hoop water.

Maar een prachtig stadje om een dagje in rond te lopen. Het Giethoorn van het zuiden, aldus de conclusie van Christel C. Cools na afloop.

Kroatië is weer een hele nieuwe ervaring. Sterker nog, we hebben geen idee waar we aan beginnen. We hebben geen reisgids, weten niet wat er te zien of te doen valt, kennen geen woord Kroatisch, hebben geen benul van geld of wisselkoers. Hoe symbolisch is het dat ons navigatiesysteem het bij de Italiaanse grens voor gezien houdt en alleen nog een groot wit vlak toont waarin -dat dan weer wel- onze positie nog wel exact wordt weergegeven.
-Wat denk jij: links of rechts?
-Tja, rechts is blanco.
-En links?
-Ook blanco.
-Ja lekker dan...
Welkom in Van-De-Kaartië. Goddank ligt er nog een Europese wegenatlas in de auto, ooit gekocht voor ‘noodgevallen’. Voor als je onverwachts ineens het Oostblok binnenreed of zo.

Het is lang geleden dat ik zo onvoorbereid naar een land ben gegaan. Om precies te zijn, dat gebeurde in 1985, toen ik na m’n eindexamen voor fl. 500 (guldens dus) een Interrail-treinkaart kocht en met m’n vriend Willem meteen maar de verste mogelijke bestemming uitkoos, Griekenland. Ik wist helemaal niets van dat land. Pas in Athene ontdekte ik dat er een Acropolis bestond, pas in Olympia dat de Olympische Spelen hier vandaan kwamen en pas in de trein terug dat ze er heerlijke friswitte kaas hadden, ‘feta’ genaamd. Je vraagt je af wat je dan eigenlijk leert op zo’n vwo. Overigens, op de terugweg brachten we twee dagen door in de badplaats Split. Dat lag toen in Joegeslavië en inmiddels, duizend bommen en granaten later, in Kroatië. Met andere woorden, eigenlijk ben ik niet voor het eerst in Kroatië. Hoe dan ook: na deze Griekse tragedie besloot ik me voortaan flink in te lezen voor ik me in een land waagde, vanuit het idee dat hoe meer je weet, hoe meer je ziet. Vandaar dat ik me voor deze Ham ’n Eggs Tour flink heb verdiept in het Engelse koningshuis, de War of the Roses, historie van de mijnbouw in Wales, een stukje Shakespeare, George Orwell en het ontstaan van fish and chips. Daar sta je dan...in Kroatië.


Het blijkt dat je, om Kroatië te bereiken, eerst nog zo’n 50 kilometer tweebaans door Slovenië moet. Dan komt er onverwachts een snelweg met een ietsiepietsie tol en hopla, je bent aan de Adriatische kust. Rotsen, spectaculaire vista’s, groen-blauw doorschijnend water. We zetten onze tent neer bij een klein badplaatsje, Selce. ‘Auto camp’ voor ‘camping’ spreekt voor zich. Van de receptioniste leer ik ‘bedankt’: ‘gwala’. ‘Dober den’=’goeiedag’ haal ik van internet. ‘Pivo’=’bier’ staat op een kassabonnetje. En zo slaan we ons er wel weer doorheen. Goeiedag! Bier? Bedankt. Prima vakantie gehad daar in Kroatië, hoor.

We blijven twee dagen in Selce. Vanuit onze hangmat hebben we uitzicht over zee en een eiland voor de kust met de intrigerende naam Krk. Zo’n woord zonder klinkers zou in Nederland niet voorkomen, maar hier is het vrij normaal, want als we erop letten merken we dat het Kroatisch veel rijker aan medeklinkers is dan aan klinkers, wat ongetwijfeld bijdraagt aan de onverstaanbaarheid ervan en ons inspireert tot eigen vondsten op dit gebied, de hele dag door, tot gkwrdns toe. Kopje koffie? Lkkr. Helder water hè? Krk hldr! Daarnaast liggen we wat in de zon, fietsen we wat langs de zee en kijken we wat vtbl, bij een barretje op de boulevard met de naam -vier medeklinkers, twee klinkers- Gljiva, want het is zaterdag, Nederland speelt tegen Denemarken en verliest met 1-0, onnodig en onverdiend natuurlijk, mooi kt!

Gzcht p Krk

Vanuit Selce volgen we de kustweg naar het zuiden tot aan Zadar en kamperen daar weer aan zee, in de tuin van een familie, als enige gast. Zadar heeft een historisch centrum, helemaal ommuurd en autovrij, en we brengen daar een heerlijk zwoel avondje door. Het is de avond van Kroatië-Ierland. Al de hele dag hebben we kleinere en grotere malloten zien rondlopen in de nationale outfit van rood-wit-geblokte shirts en om 20:45 gaat het echt los: overal, in ieder steegje, op ieder pleintje van het doorgaans zo rustieke Zadar klinkt gejuich en gefluit, je loopt van tv naar tv en kunt de wedstrijd eigenlijk volgen terwijl je rondloopt. Tot de rust kijken we mee met een pivo in de hand. Het is dan 2-1 voor Kroatië (het wordt uiteindelijk 3-1) en de stemming zit er goed in. Voetbal leeft hier enorm, dat is duidelijk. Laten we niet vergeten dat Kroatië ooit derde werd op een WK, in 1998, na een overwinning op Nederland in de ‘troostfinale’. Niet slecht voor een landje van 6,5 miljoen inwoners.

Zadar



Tot nu toe hebben we alleen de Adriatische kust gezien. Mooi landschap, hoewel erg droog, met een fantastische zee, die weer erg nat is. Ontzettend toeristisch, passeerden de ene Nederlandse caravan na de andere. Het land oogt opvallend Italiaans vanwege de bouwstijl, de kleur van de huizen, de campanile-achtige kerktorens en de vele gelaterias’s (waar het ijs fantasierijk wordt tentoongesteld) en pizzeria’s. Vandaag hebben we de kust verlaten en zijn het binnenland in gereden, naar natuurpark -vijf medeklinkers, drie klinkers- Plitvice. Wrdt vrvlgd.

Mooi ijs



Kamperen aan zee