Onderweg naar Valladolid maken we een tussenstop in Coba. Hier bezoeken we een andere Maya-ruïne, ditmaal eentje die midden in het oerwoud ligt verborgen. De totale site beslaat een gebied van 50 km2, maar slechts een fractie van de gebouwen is toegankelijk.
Je kunt fietsen huren of een fietstaxi nemen, maar we besluiten te gaan lopen met Wende in de rugdrager. Hoe vaak krijg je nou de kans door het regenwoud te wandelen?
De eerste weg naar dit gebied dateert pas uit de vroege jaren zeventig. Vanwege die geïsoleerdheid duurde het tot 1926 voor de eerste archeoloog hier arriveerde, in het kielzog van een paar Maya-jagers. Sinsdien is een deel van de ruïnes blootgelegd en gerestaureerd. Tegenwoordig is Coba een onaanzienlijk dorpje van één straat, maar ooit stond hier een enorme stad (meer dan 50.000 inwoners) waarvan de bloeitijd gedateerd wordt op 500 tot 900 na Christus. Dat is de laat-klasieke periode van de Maya-beschaving. Daarna verloor Coba steeds meer macht aan Chichèn Itza, haar grote concurrent, zo’n 50 kilometer naar het oosten.
Bijzonder aan Coba is een netwerk van stenen
paden dat vanuit het centrum alle kanten van Yucatan opwaaiert, de langste wel
100 kilometer lang. Sacbe worden ze
genoemd. (Niet een van gezien overigens.) Verder vind je er twee stenen balveldjes
(jeu de pelote). Bij dit spel
probeerden twee teams een grote rubberen bal door een ring te werken zonder hun
handen te mogen gebruiken. Het werd in de hele Maya-wereld gespeeld, op leven
en dood soms, want bekend is dat verliezende teams wel eens werden geofferd;
het ging dan om krijgsgevangenen van andere steden. Die populaire flauwekul
over al die mensenoffers bij de Maya’s is geen flauwekul, dat gebeurde echt.
Het enige wat je ervan kan zeggen is dat de Azteken het nog méér deden.
Hoogtepunt van Coba, letterlijk, is de Nohoch
Mul ofwel ‘hoge berg’: een trappyramide van 42 meter hoog. Er is er maar één
hoger in Yucatan, de pyramide van Calakmul waar wij later nog komen. Om de
beurt beklimmen we die. De treden zijn verdomd hoog en steil, maar verder is 42
meter natuurlijk goed te doen. Boven is een kleine gebouwtje. Anders dan de
pyramides van Egypte (die enkel dienden om er een farao in te begraven) fungeerden
de pyramides van de Maya’s als tempel, dus ze hadden een trap zodat je omhoog
kon klimmen naar het heiligdom, waar priesters duistere rituelen uitvoerden met
bloed en arme jongens die slecht in pelote
waren. (De eerste
Spanjaarden, de conquistadores, vonden de
priesters van de Azteken -het buurvolk van de Maya's- maar enge gasten: ze hadden lange haren die
volgeklonterd zaten met bloed en ze stonken een uur in de wind.) Het uitzicht
van de Nohoch Mul kan in één woord worden samengevat: oerwoud!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten