Dinsdag 29 augustus 2006
Dag 54, 3061 kilometer gefietst
Dag 54, 3061 kilometer gefietst
Ons avontuur is bijna voorbij. Morgen vliegen we terug. De afgelopen vier dagen hebben we in Rome doorgebracht met sight-seeing. Pantheon, Colosseum, Sint Pieter, u kent het wel.
Het blijkt zeer comfortabel zo'n wereldstad per fiets te verkennen, want je rijdt bijna achteloos van monument naar monument, ja, je krijgt te doen met die stakkers op het trottoir die met zware tred en holle ogen al die stiekeme kilometers moeten lopen. Zoals zij ongetwijfeld met ons te doen hadden, toen ze ons tegenkwamen ergens tussen pakweg Genua en Rome - stakkers, je zal al die kilometers moeten fietsen!? Maargoed, we zijn nu wel klaar met Rome, we willen weer naar huis. Na zowat acht weken rommelen in een tentje verlangen we naar ons huis, naar een echt bed, een eigen douche, schone kleren, een vierpits-gasfornuis..en naar onze poezen, Prins en Keizer, die ons waarschijnlijk geen seconde hebben gemist.
Het blijkt zeer comfortabel zo'n wereldstad per fiets te verkennen, want je rijdt bijna achteloos van monument naar monument, ja, je krijgt te doen met die stakkers op het trottoir die met zware tred en holle ogen al die stiekeme kilometers moeten lopen. Zoals zij ongetwijfeld met ons te doen hadden, toen ze ons tegenkwamen ergens tussen pakweg Genua en Rome - stakkers, je zal al die kilometers moeten fietsen!? Maargoed, we zijn nu wel klaar met Rome, we willen weer naar huis. Na zowat acht weken rommelen in een tentje verlangen we naar ons huis, naar een echt bed, een eigen douche, schone kleren, een vierpits-gasfornuis..en naar onze poezen, Prins en Keizer, die ons waarschijnlijk geen seconde hebben gemist.
Het is allemaal heel dubbel, of preciezer gezegd duaal, tweezijdig. Onderweg wilde je naar Rome; in Rome wil je naar huis; en thuis wil je weer ergens heen. Op menige fietsdag hebben wij ons erover verwonderd dat wij 's morgens staan te popelen om te vertrekken, maar dat we -eenmaal onderweg- alleen maar bezig zijn met arriveren. Dáár gaan we heen om te lunchen. Dan dáárheen, even pauzeren. En dáár stoppen we voor vandag. Ergens tussen het verlangen naar vertrekken en het verlangen naar aankomen zit het genieten verstopt, maar je moet goed opletten, want je fietst er zo voorbij. Een mooie metafoor voor het leven zelf: goed opletten tussen al het streven door, want het is voorbij voor je het weet.
Toch hebben wij genoeg mooie momenten verzameld op deze tocht. Schitterende afdalingen, tijdens welke je sierlijk door de bochten zwiert, alle zintuigen gespitst, de wind suizend langs je oor... De trots als je weer zo'n monsterlijke heuvel hebt beklommen... In de berm oud brood eten met stinkende kaas van gisteren... Douchen na twaalf uur zweten... Vanuit de hangmat naar de zonsondergang kijken, de wijn onder handbereik... De eerste glimp van Frankrijk, Italië, de Sint-Pieter... De zekerheid ineens dat je het gaat halen, gevolgd door het euforische gevoel dat je álles kunt bereiken, als je maar genoeg wilt... Iedere dag waren er zulke juwelen, zulke momenten waarop we domweg even gelukkig waren. En deze momenten zijn de echte souvenirs die we meenemen in onze bagage als we morgen op het vliegtuig stappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten