Vanochtend een kijkje genomen bij het hoofdkwartier van de Dalai Lama, op tien minuten lopen van ons guest house. Het heet Tsuglag Khang (bijgenaamd Little Lhasa) en het zag er heel anders uit dan ik had verwacht; zonder er echt over na te denken had ik toch een plaatje in m'n hoofd van een soort Tibetaans Versailles, met statige gebouwen en lommerrijke tuinen waar de monniken in groepjes langs de vijvers zaten en met elkaar discussieerden terwijl ze gedachteloos thankas in het grint tekenden...
In werkelijkheid is het een onaanzienlijk complex, dat je normaal gesproken zo voorbij zou lopen. Het bestaat uit een wirwar van gebouwtjes (voornamelijk monikkenverblijven) die in een paar lagen opelkaar zijn gestapeld. In het midden, op de eerste verdieping, bevinden zich naast elkaar twee kleine tempels. Verder is er aan de achterkant een kleine tuinachtige open ruimte, die leidt naar een gebouw achter een hek: daar woont de Dalai Lama. Maar vandaag is hij er niet, want hij zit in Praag en houdt een toespraak in de Sparta Sports Club, aldus z'n website.
In werkelijkheid is het een onaanzienlijk complex, dat je normaal gesproken zo voorbij zou lopen. Het bestaat uit een wirwar van gebouwtjes (voornamelijk monikkenverblijven) die in een paar lagen opelkaar zijn gestapeld. In het midden, op de eerste verdieping, bevinden zich naast elkaar twee kleine tempels. Verder is er aan de achterkant een kleine tuinachtige open ruimte, die leidt naar een gebouw achter een hek: daar woont de Dalai Lama. Maar vandaag is hij er niet, want hij zit in Praag en houdt een toespraak in de Sparta Sports Club, aldus z'n website.
We hebben daarna -ook op het complex- het Tibetan Museum bezocht, waar een fototentoonstelling was te zien over de Chinese bezetting van Tibet. Daar werden we allebei een beetje stil van. We wisten natuurlijk wel zo'n beetje wat er aan de hand is, maar op een of andere manier krijg je er meer gevoel bij als je beelden ziet, gezichten, schoppende politiemannen, verwoeste tempels. Ik schoot vol toen ik foto's zag van Tibetaanse vluchtelingen, de handen en voeten gewikkeld in verband, want bevroren geraakt natuurlijk, na hun vlucht door de Himalaya op gymschoenen. Onwillekeurig moest ik toch even denken aan m'n eigen Himalayatrekkings, twee jaar geleden, op fijne bergschoenen van 200 euro. Het contrast was te schril.
Nieuw voor ons was het verhaal over de Panchen Lama. Na de Dalai Lama is dit de belangrijkste leider van Tibet, alleen is hij op 1995 op zesjarige leeftijd gevangen genomen door de Chinezen en sindsdien zit hij vast, niemand weet waar. Triest allemaal.
------------------------------------------------------------------------------------
Eerlijk gezegd kunnen we na vandaag wel wat professionele begeleiding gebruiken. Gelukkig staan er twee psychologen voor ons klaar, met wie we morgen gaan wandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten