Vrijdag 13 oktober 2006
Het spreekt voor zich dat Wim en ik spirituele reizigers zijn die uitsluitend vanuit serieuze esoterische overwegingen naar India zijn gekomen, en dat wij ons dus verre, zéér verre houden van platgetreden toeristische paden en cliché-activiteiten uit de Lonely Planet. Het is dus volkomen uitgesloten dat wij ons door twee Australische dames zouden laten meeslepen naar, laten we zeggen, een Tibetaanse kookcursus, en dat wij bijvoorbeeld gisteren diverse Tibetaanse soepen hebben leren maken en vandaag Tibetaanse broden. Het idee alleen al!
Dat je een beetje als een domme hork deegballen staat te kneden voor de traditional momo soup terwijl een of andere gevluchte Tibetaan die dan Sangye moet heten je staat uit te lachen! Tjongejonge. Hoe oppervlakkig kun je zijn?
Dat je een beetje als een domme hork deegballen staat te kneden voor de traditional momo soup terwijl een of andere gevluchte Tibetaan die dan Sangye moet heten je staat uit te lachen! Tjongejonge. Hoe oppervlakkig kun je zijn?
Nee, deze mannen houden zich bezig met instant karma, niet met instant soup. Vandaar dat wij het morgen hogerop gaan zoeken en het toeristische McLeod Ganj verruilen voor Dharamkot, een nederzetting van tien huizen op een heuvel, waar onze geest eindelijk de ruimte krijgt om vrijuit te stromen. Om mani padme hum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten