Om de tijd te doden -we wachten op de trein naar Varanasi- hier wat nagekomen mededelingen.
Het uitverkoren volk
Het is toch waar dat die Israelische hippies allemaal in dienst zijn geweest. Ik heb het aan eentje gevraagd, Sinai, die in Rishikesh in het donker met ons meeliep. De mannen dienen drie jaar, de vrouwen twee jaar en gedurende die periode worden ze ook echt ingezet, dus ze maken wel het en en ander mee. Zodra ze afgezwaaid zijn, werken ze een of twee jaar om te sparen en dan vertrekken ze voor hun tour of joy naar een zo goedkoop mogelijk land, India dus bijvoorbeeld.
-Maar ze zien er allemaal zo alternatief uit, opperde ik verwonderd.
Sinai lachtte en zei:
-Look at me. Do I look like a soldier?
Ik bekeek hem nog eens goed, voor zover mogelijk in het schemerige laantje langs de rivier waar we liepen. Doekje op z'n hoofd, vlassig blond haar langs z'n gezicht, bril, een soort jurk aan, slippers. Hij bezat weinig militairs, eerlijk gezegd leek hij nog het meest op Jezus zelf, met slechte ogen. Ik schudde m'n hoofd.
-Well, I've been in the army too.
The Salvation Army zeker, dacht ik toen.
Puja
Ook al wordt er in Pushkar een slaatje uit geslagen (ofwel, het bezorgt een aantal zelfemployees werkgelegenheid), met puja zelf is niets mis. Dit ritueel vormt een hoeksteen van het hindoegeloof en alle hindoes verrichten het dagelijks, aan de rivier of gewoon thuis, bij het huisaltaartje dat iedere hindoe heeft, of hij nou in een grote villa woont of een armoedige hut. Het was ook zeker interessant om mee te maken, maar op een of andere manier voel je je toch bedonderd, ik denk dat het iets met controleverlies te maken heeft. Over controleverlies en andere psychologische muren waar je in dit land tegenop loopt, of je nou wil of niet, kan ik pagina's volschrijven en misschien doe ik dat wel in Varanasi.
Het is toch waar dat die Israelische hippies allemaal in dienst zijn geweest. Ik heb het aan eentje gevraagd, Sinai, die in Rishikesh in het donker met ons meeliep. De mannen dienen drie jaar, de vrouwen twee jaar en gedurende die periode worden ze ook echt ingezet, dus ze maken wel het en en ander mee. Zodra ze afgezwaaid zijn, werken ze een of twee jaar om te sparen en dan vertrekken ze voor hun tour of joy naar een zo goedkoop mogelijk land, India dus bijvoorbeeld.
-Maar ze zien er allemaal zo alternatief uit, opperde ik verwonderd.
Sinai lachtte en zei:
-Look at me. Do I look like a soldier?
Ik bekeek hem nog eens goed, voor zover mogelijk in het schemerige laantje langs de rivier waar we liepen. Doekje op z'n hoofd, vlassig blond haar langs z'n gezicht, bril, een soort jurk aan, slippers. Hij bezat weinig militairs, eerlijk gezegd leek hij nog het meest op Jezus zelf, met slechte ogen. Ik schudde m'n hoofd.
-Well, I've been in the army too.
The Salvation Army zeker, dacht ik toen.
Puja
Ook al wordt er in Pushkar een slaatje uit geslagen (ofwel, het bezorgt een aantal zelfemployees werkgelegenheid), met puja zelf is niets mis. Dit ritueel vormt een hoeksteen van het hindoegeloof en alle hindoes verrichten het dagelijks, aan de rivier of gewoon thuis, bij het huisaltaartje dat iedere hindoe heeft, of hij nou in een grote villa woont of een armoedige hut. Het was ook zeker interessant om mee te maken, maar op een of andere manier voel je je toch bedonderd, ik denk dat het iets met controleverlies te maken heeft. Over controleverlies en andere psychologische muren waar je in dit land tegenop loopt, of je nou wil of niet, kan ik pagina's volschrijven en misschien doe ik dat wel in Varanasi.
Toevallige ontmoetingen 2
- Weer ontmoet in Rishikesh: Heiko uit Delhi
- Weer ontmoet in Pushkar: de twee Amerikaanse vrouwen uit Daramkot, diverse gezichten uit Rishikesh plus Sinai.
- Wie we vast nog gaan ontmoeten in Varanasi: onze yogaleraar Diego uit Rishikesh.
India mag dan groot zijn en dichtbevolkt, de toeristen hangen toch rond in hetzelfde kleine cirkeltje,
Aanzoek
Nee, maar bij deze wel een eervolle vermelding voor Christel die -eigener beweging- de foto's steeds verkleint zodat de website niet onbestuurbaar groot wordt. Hulde!
- Weer ontmoet in Rishikesh: Heiko uit Delhi
- Weer ontmoet in Pushkar: de twee Amerikaanse vrouwen uit Daramkot, diverse gezichten uit Rishikesh plus Sinai.
- Wie we vast nog gaan ontmoeten in Varanasi: onze yogaleraar Diego uit Rishikesh.
India mag dan groot zijn en dichtbevolkt, de toeristen hangen toch rond in hetzelfde kleine cirkeltje,
Aanzoek
Nee, maar bij deze wel een eervolle vermelding voor Christel die -eigener beweging- de foto's steeds verkleint zodat de website niet onbestuurbaar groot wordt. Hulde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten