Zaterdag 18 november
Ze zeggen dat India heftige gevoelens oproept. Of je vindt het land fantastisch, of je vindt het verschrikkelijk. Okee. Als dat de keuzes zijn vind ik India fantastisch.
Ik heb genoten van deze reis. Ik vond het land fascinerend, inspirerend, confronterend. India maakt iets bij je los dat hier in het westen –door moraal, regels, verantwoordelijkheden- een beetje is gaan vastzitten: je gevoel van vrijheid. Dat durf ik wel in z’n algemeenheid te stellen, want ik hoef maar naar de Israeli’s te kijken en ik weet dat het niet alleen voor mij geldt. In dit land lijkt alles te kunnen en alles te mogen – als je toerist bent. Jij rijke westerling ben enorm belangrijk hier. Iedereen rent voor je. Dat is eerst even wennen, maar na een tijdje wordt het heel makkelijk en heel prettig en na nog een tijdje verwacht je niet anders en kijk je verrast op als een Indiër ‘nee’ zegt. Toeristen zeggen ‘nee’; Indiërs zeggen altijd ‘ja’. En als je heel eerlijk bent en goed bij jezelf naar binnen kijkt, ontdek je op de bodem van je persoonlijkheid, tussen de andere rotzooi, een westers superioriteitsgevoel. Dat is een voorbeeld van de manier waarop India je confronteert.
Ik had het fortuin een prima reisgenoot te hebben. Wim en ik zijn al bijna tien jaar vrienden en zijn al tweemaal samen op vakantie geweest, maar een beetje fietsen in de Ardennen en Schotland is toch…anders. Natuurlijk hebben we ieder een eigen reis gemaakt. Voor mij was het kort en krachtig en ik heb vooral naar buiten gekeken; voor Wim was het maar de aanloop voor een grote sprong en zijn blik was vooral naar binnen gericht. Maar we hebben een mooie, leuke, spannende tijd gehad samen. Ik ben heel benieuwd hoe het Wim, die nog drie maanden blijft, verder vergaat, maar ik weet zeker dat India goed voor hem zal zorgen.
Het is nog te vroeg om te kunnen zeggen wat deze reis me gebracht heeft. Dat weet je nooit. Alle ervaringen zijn weer nieuwe ingrediënten in de bouillon van mijn persoonlijkheid en misschien verandert de smaak, misschien niet. Hoe dan ook heb ik een aantal vooroordelen over India uitgegumd...en meteen weer vervangen door gewone oordelen, want zo gaat dat.
Voor mij voelde deze trip aan als een bad in de mensheid. Hier in Nederland houden wij mensen elkaar op afstand, letterlijk en figuurlijk, maar in India komen mensen veel dichterbij, je hoort ze, ruikt ze, voelt ze continu om je heen. Veel van wat bij ons persoonlijk en intiem is, is daar algemeen en openbaar. Als gevolg daarvan word je deelgenoot van alle aspecten van het leven, van vrouwen die achterop de brommer kinderen de borst geven tot mannen die op een rijtje zitten te schijten als je trein voorbij rijdt, en van zieke, kreupele, melaatse mensen in de goot tot crematies langs de waterkant. En geloof het of niet: dat geeft een warm gevoel. Je voelt dat je niet alleen bent. Je voelt dat je onder elkaar bent, als mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten