Dharamkot 2

Donderdag 19 oktober 2006

Al vijf dagen in het lotushuis. De tijd gaat, eh, ergens heen. Lekker uitslapen, beetje lezen, beetje wandelen, en om half zeven 's avonds is het alweer pikkedonker en kun je eigenlijk geen kant meer op in deze vallei vol steile hellingen en nekbrekende rotsen. 

Voorzichtig naar het dorpje schuivelen, zaklamp in de hand...dat gaat nog net. Er zijn twee eettentjes hier: het hippe Trek & Dine met psychedelische wandkleden en spreuken aan de muur, en het wat sjofeler Milky Way waar het wereldkampioenschap criquet te volgen is, tussen onvoorstelbaar slechte Indiaase soaps door. We kiezen meestal voor de betere keuken van de Trek & Dine, en nemen de luide trancemuziek maar op de koop toe. Verder zijn er in Dharamkot nog een paar guest houses, twee groenteboeren en een eenvoudig internetzaaltje. En o ja, er zit hier nog een Ayurvedisch genezer die -onder het motto no pain, no cure- de rug van Wim eens flink onder handen heeft genomen.

Het is heel rustig in het plaatsje. Je kunt merken dat het toeristenseizoen is afgelopen: de guest houses en eettentjes zijn leeg en het is gedaan met alles cursussen reiki, massage, virpassana, yoga and How to become enlightened in ten days. Ook in ons eigen lotushuis is het erg stil geworden. De drie Amerikaanse jongens zijn een paar dagen geleden vertrokken; de twee vrouwen gisteren; en de eigenaar is al een tijdje zoek. De enige die hier nu nog rondhangt is Vinnie, een sympathieke jonge Indiër die als manusje van alles fungeert.

Goed, na een of ander zeer vegetarisch Indiaas maaltje -een korma, een curry of toch maar weer een special thali- dat eigenlijk altijd te weinig is, checken we nog even onze mail en stommelen dan weer omhoog, naar 'huis', een kwartiertje lopen. Het is dan heerlijk fris en stil in de vallei. Rondom ons pinkelen de lichtjes van de huizen, boven onze hoofden schitteren de sterren de sterren van de hemel. Van beneden klinkt wat omfloerst straatrumoer, hier loeit een koe, daar blaft een hond, en af en toe knalt er een stuk vuurwerk met een explo-plo-plo-sie die heen en weer stuitert tussen de rotsen. Dewali zit eraan te komen, het lichtjesfeest, van de vele Hindoefeesten mischien wel het populairste. Het festival duurt vijf dagen en start komende zaterdag. Het vuurwerk is echter reeds begonnen.
Eenmaal terug in onze hut wordt de dag afgesloten met een beetje praten en muziek luisteren. En daarna naar bed, als twee oude monnikken - vleesloos, drankloos, sigaretteloos en sexloos...

Gisteren zijn we naar Triund gewandeld, negen kilometer omhoog, negen kilometer omlaag. Triund ligt namelijk op 2800 meter hoogte, zo'n 1000 meter boven ons lotushuis. Het was ongeveer vier uur klimmen.

Onderweg mooie vergezichten over onze vallei, maar eenmaal boven stonden we in een wolk en zagen niets van het spectaculaire uitzicht over de Himalaya dat ons beloofd was. Gelukkig trok het na een tijdje open. We bleken ons te bevinden op een grassige heuveltop, tussen een tweetal met zeil en touw inelkaar geflanste snacktentjes, en keken tegen een paar gemene bergen aan, 4000-4500 meter hoog, met de kartelige, ijzige toppen die horen bij de echte jongens. Mooi om te zien. 
Na de onvermijdelijke kop chai (thee met veel melk en suiker) in twee uur terug naar beneden gelopen.

Een paar dagen geleden hebben we een lezing bezocht van een Tibetaanse geestelijke, Chamtral Rinpoche. Deze vond plaats in zijn kamer op het dak van een klooster. Het onderwerp was karma, de wet van oorzaak en gevolg. Met een man of vijftien zaten we op de grond in zijn kamer te luisteren, een bijzondere ervaring.

Verder heb ik nog een wandeling gemaakt naar Dal Lake, een heilig meer hier in de buurt met een Shiva-tempel.
 

Op de terugweg heb ik gebiologeerd staan kijken naar het bouwen van een huis. Men was bezig het dak te storten: er werd zand aangevoerd, het zand ging een cementmolen in, het cement werd vervolgens het dak opgedragen en aldaar in de bekisting gestort en gladgestreken - het zag er allemaal heel normaal bouwvakkerig uit.....
 .....behalve dan dat het zware werk door vrouwen werd gedaan. Zìj liepen in hun kleurige jurken heen en weer met bakken cement op hun hoofd. De mannen draaiden de molen, polijstten het cement en drukten hun snor.

 

Tot zover. Binnenkort vertrekken we naar Rishikesj, de plaats waar de heiligste rivier van India, de Ganges, uit de Himalaya afdaalt èn de plaats waar vier heilige mannen, te weten John, Paul, George en Ringo in 1968 hun White Album bijelkaar schreven.

-----------------------------------------------------------------------------------

En dan tot slot onze -door u veelom- geprezen rubriek: Gadget van de week. 
Deze week: Will(ia)ems Scheerolie.
Bent u het ook zo zat, dat gezeul met scheerkwasten, zeepjes en scheerschuim? Dan is hier de oplossing: Williams Scheerolie. Breng drie à vier druppels direct aan op de handpalm en masseer deze kloksgewijs in op het te scheren oppervlak. De haartjes zullen zacht en meegaand worden, waarna het afscheren van eerdergenoemde haartjes nog slechts een formaliteit is. De aanwezige etherische olieen geven een na afloop uiterst bevredigend gevoel.
Verkrijgbaar bij de betere drogist.
Graag tot volgende week.