Vrijdag 27 april 2007
Trekvogelpad, deel drie, van Graft/De Rijp naar Purmerend. Het is vrijdagochtend en schitterend weer.
Al om negen uur ben ik in De Rijp en bewonder het raadhuis, gebouwd in 1630 en ontworpen door de beroemdste telg uit dit dorpje, Jan Adriaanszoon Leeghwater. Leeghwater is natuurlijk vooral bekend als de grote man van de inpolderingen. Het heeft mij altijd gefascineerd dat iemand met zo’n naam juist zoiets gaat doen. Een speaking name heet dat. Mijn moeder verzamelt zulke namen, honderden heeft ze er al, de hele familie zoekt mee en kan niet normaal meer tv kijken of de krant lezen. Diana Woei die het weer presenteert, Pieter Pikzonen die een zaadhandel heeft en de heer Beenhakker die rolstoelen verkoopt. Dit is allemaal ongelogen waar. Maar Leeghwater, nee, dat is té mooi om waar te zijn. In de onvolprezen Wikipedia lees ik dat hij als Jan Ariaanszoon werd geboren en de naam Leeghater later zelf heeft aangenomen. Jammer.
Tegenover het raadhuis staat een beeld, dat zal dan wel van die legendarische Leeghwater zijn denk je, maar nee, hier sta je oog in oog met de weledele heer Jan. Jansz. Weltevree. Nooit van gehoord. Zou die vent z’n naam ook later zelf uitgezocht hebben? Omdat hij wel tevreden was over iets? Maar acht eens even: dat Nederlands van toen was een verraderlijk taaltje hoor, vergis je niet, ik heb ervoor gestudeerd. Leegh bijvoorbeeld betekende destijds ‘laag’ in plaats van ‘leeg’. En ‘weltevree’, hmm… misschien was onze Jan Jansz. ‘wel te vree’, dus goed in vrijen. Ook maar even opzoeken thuis.
Enfin, zo verlaat ik De Rijp om kwart over negen en heb het enerverendste deel van de tocht alweer achter de rug. Want nu volgt negentien kilometer asfalt, waarvan vijftien kilometer langs het Noordhollandszzzzzzzzzzzzzzzkanaal. De enige onderbreking is een merkwaardige omweg van vier kilometer die mijns insziens geen enkel nut dient behalve dan om de etappe vier kilometer langer te maken. Het spannendste dat ik tegenkom zijn een paar oude forten, onderdeel van De Stelling van Amsterdam, een verdedigingslinie uit de 19e eeuw rond Amsterdam. Volgens het gidsje hebben ze zich door hun geïsoleerde ligging ontwikkeld tot “verrassende natuurgebiedjes (…) met onverwachte duinvegetatie (…) paashaver, muizenoor en blauw walstro.” Dit was dus het spannendste, hè. Paashaver, muizenoor en walstro.
 |
| Van internet |
 |
| Van internet |
Eindpunt Purmerend. Volgende keer beter.
…
Jan Jasnz Weltevree schijnt de eerste Hollander te zijn geweest die ooit Korea bezocht. Dat wil zeggen, hij kwam er waarschijnlijk door schipbreuk terecht en mocht het land niet meer verlaten. Hij is er getrouwd, kreeg twee kinderen en schopte het tot een soort onderkoning. Waarschijnlijk was hij toch gewoon tevreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten