Wende verzint
een nieuw spelletje: landen met een ‘o’ noemen. Wij komen zo gauw niet verder
dan Oostenrijk, maar Wende weet er nog wel eentje: Oostralië.
We gaan familie en vrienden bezoeken in Australië, maar eerst willen we één dagje crashen en dat doen we in het dichtstbijzijnde plaatsje, Coolangatta, spreek uit Coolangketta. Leek ons wel cool, en in ieder geval lekker handig. Een bescheiden badplaatsje, populair bij surfers en senioren lijkt het, met uitzicht op de imposante skyline van het illustere Surfers Paradise verderop aan de kust. Omdat het nog steeds erg vroeg is gaan we eerst maar eens ontbijten bij Jay’s Emporium (Home of the sauces) en daarna naar ons hotel, maar de kamer is pas na twaalven beschikbaar. Dus…naar het strand dan maar. Flinke golven. Fris windje. En aan de horizon springende walvissen. We geloven onze ogen niet, maar het is echt waar, in Coolangatta kun je kennelijk gewoon vanaf het strand walvissen bekijken. Tjonge…nog maar een paar uurtjes in Australië en dit hebben we al in zie pocket!
’s Avonds kunnen we kiezen waar we eten. Pizza, Thais, Spareribs, noem maar op. Het wordt Mexicaans – voor het eerst in zes weken gaat er een dag voorbij zonder dat we minstens één keer rijst hebben gegeten. Als enige zitten we gezellig buiten en na een tijdje weten we waarom, caramba wat wordt het chilly op het terras. In Australië is het nu voorjaar en al wordt het overdag dertig graden, ’s avonds koelt het flink af. Even wennen na de kleffe warme lap die Borneo was. Ook aan de prijzen moeten we even wennen. De rekening van het restaurant –twee gerechtjes, kindermenuutje en wat biertjes- bedraagt 80 dollar, een kleine 60 euro. O?..o!..stralië. Zo komt het land aan z’n naam denk ik.
Dit magische
land Oostralië is onze volgende bestemming. Eerst vliegen we terug naar Kuala
Lumpur en vandaar vertrekken we naar Gold Coast Airport, een vliegveld voor low
cost carriers zoals Air Asia, honderd kilometer onder Brisbane. Een nachtvlucht:
’s morgens om half zeven lokale tijd zetten we voet aan grond. De zon schijnt
hartelijk. De vrouw van het wisselkantoor, de buschauffeur, ze zijn super
vriendelijk en behulpzaam. En we herinneren het ons weer van de vorige keer:
wat een prettig land is Australië toch!
We gaan familie en vrienden bezoeken in Australië, maar eerst willen we één dagje crashen en dat doen we in het dichtstbijzijnde plaatsje, Coolangatta, spreek uit Coolangketta. Leek ons wel cool, en in ieder geval lekker handig. Een bescheiden badplaatsje, populair bij surfers en senioren lijkt het, met uitzicht op de imposante skyline van het illustere Surfers Paradise verderop aan de kust. Omdat het nog steeds erg vroeg is gaan we eerst maar eens ontbijten bij Jay’s Emporium (Home of the sauces) en daarna naar ons hotel, maar de kamer is pas na twaalven beschikbaar. Dus…naar het strand dan maar. Flinke golven. Fris windje. En aan de horizon springende walvissen. We geloven onze ogen niet, maar het is echt waar, in Coolangatta kun je kennelijk gewoon vanaf het strand walvissen bekijken. Tjonge…nog maar een paar uurtjes in Australië en dit hebben we al in zie pocket!
’s Avonds kunnen we kiezen waar we eten. Pizza, Thais, Spareribs, noem maar op. Het wordt Mexicaans – voor het eerst in zes weken gaat er een dag voorbij zonder dat we minstens één keer rijst hebben gegeten. Als enige zitten we gezellig buiten en na een tijdje weten we waarom, caramba wat wordt het chilly op het terras. In Australië is het nu voorjaar en al wordt het overdag dertig graden, ’s avonds koelt het flink af. Even wennen na de kleffe warme lap die Borneo was. Ook aan de prijzen moeten we even wennen. De rekening van het restaurant –twee gerechtjes, kindermenuutje en wat biertjes- bedraagt 80 dollar, een kleine 60 euro. O?..o!..stralië. Zo komt het land aan z’n naam denk ik.
De volgende
dag regelen we een auto en rijden noordwaarts, naar de Frieswyks die zich lang
geleden down under hebben gevestigd. Onze timing is ongelukkig, om het zacht te
zeggen. M’n ene neef ligt in scheiding en is net verhuisd, de andere zit midden
in een verhuizing. Maar we zijn van harte welkom, zo hebben ze ons verzekerd.
Dus daar gaan we, om te beginnen naar mijn neef John, geboren Johan, en diens drie dochters.
 |
| Wende met nichtje Grace...of Lillie...of Phoebe...nou ja, één van hen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten